Եւ հոտոտեցաւ Տէր Աստուած ի հոտ անուշից։ Եւ ասէ Տէր Աստուած՝ ածեալ զմտաւ. Ոչ եւս յաւելից անիծանել զերկիր վասն գործոց մարդկան, զի միտք մարդոյ հաստատեալ են ի խնամս չարի ի մանկութենէ իւրմէ. արդ ոչ եւս յաւելից հարկանել զամենայն մարմին կենդանի որպէս արարի։
Իսկ արդ ինձ բարի՞ն մահ եղեւ. քաւ լիցի. այլ մեղքն, զի երեւեսցին մեղքն բարեաւն գործել ինձ զմահ, զի եղիցին ըստ առաւելութեան մեղքն մեղաւոր ի ձեռն պատուիրանին։