սատակել զԱսորեստանեայս յերկրի իմում եւ ի վերայ լերանց իմոց եւ եղիցին ի կոխումն. եւ բարձցի ի ձէնջ լուծ նոցա, եւ գոռոզութիւն նոցա ի պարանոցէ ձերմէ՝՝ վերասցի։
Զարհուրեցան, եւ ոչ վարեսցիս. զի պանդխտեսցին առ քեզ փախստականքն Մովաբու. եւ եղիցին ձեզ ապաւէն յերեսաց հալածչի. զի բարձաւ ընկեր մարտին քո, եւ իշխանն կորեաւ որ կոխէր զերկիր։՝՝
Ես բարկացեալ էի ի վերայ ժողովրդեան իմոյ, զի պղծեցին՝՝ զժառանգութիւն իմ. ես մատնեցի զնոսա ի ձեռս քո, եւ դու ոչ արարեր ի վերայ նոցա ողորմութիւն. ծանրացուցեր զլուծ ծերոց յոյժ.
Եւ կերիցեն նեղիչք քո՝՝ զմարմինս իւրեանց. եւ արբցեն իբրեւ զգինի նոր զարիւնս իւրեանց՝ եւ արբեսցին. եւ ծանիցէ ամենայն մարմին եթէ ես եմ Տէր որ փրկեցի զքեզ, եւ օգնեցի քեզ եւ զօրացուցի զՅակոբ՝՝։
Եւ մոռացար զԱստուած զԱրարիչ քո, որ արար զերկինս եւ հաստատեաց զերկիր. եւ երկնչէիր միշտ զամենայն աւուրս յերեսաց սրտմտութեան նեղչին քո որպէս խորհեցաւ ջնջել զքեզ. եւ արդ ո՞ւր է սրտմտութիւն նեղչին քո։