Եւ եղիցի զօրութիւն նոցա՝՝ իբրեւ զծեծած վշոյ, եւ գործք նոցա իբրեւ զկայծակունս հրոյ. եւ այրեսցին անօրէնք եւ մեղաւորք՝՝ ի միասին, եւ ոչ ոք իցէ որ շիջուցանիցէ։
Եւ ած ի վերայ նորա զսրտմտութիւն բարկութեան իւրոյ. եւ պատեաց զնոսա պատերազմ, եւ շուրջ զնոքօք հրձիգք. եւ ոչ գիտացին իւրաքանչիւր ոք ի նոցանէն, եւ ոչ եդին ի մտի՝՝։
Աղաղակ արասցեն վասն նոցա յաւուր յայնմիկ իբրեւ զձայն ծովու ամբոխելոյ ալեօք. հայեսցին յերկինս ի վեր եւ յերկիր ի խոնարհ, եւ ահա խաւար խստութեան ի տարակուսանս նոցա՝՝։
եւ հայեսցին յերկիր ի խոնարհ, եւ ահա կարօտութիւն եւ տառապանք եւ խաւար, նեղութիւն եւ անձկութիւն, եւ մութ. զի ոչ ոք կարիցէ տեսանել. եւ որ իցէ ի նեղութեանն՝՝ մի՛ նուաղեսցէ մինչեւ ի ժամանակն՝՝։
եւ ասասցես ցանտառն Նագեբայ. Լուր զպատգամս Տեառն. այսպէս ասէ Տէր Տէր Աստուած. Ահաւասիկ ես հարից զքէն հուր, եւ կերիցէ ի քեզ զամենայն փայտ դալար եւ զամենայն փայտ չոր, եւ ոչ շիջցի բոցն բորբոքեալ, եւ այրեսցին ի նմա ամենայն դէմք յարեւելից մինչեւ ի հիւսիսի։
Օր խաւարի եւ միգի, օր ամպոյ եւ մառախղոյ. իբրեւ առաւօտ տարածեսցի ի վերայ լերանց, զօր բազում եւ հզօր, նման նմա ոչ եղեւ յաւիտենից, եւ զհետ նորա ոչ եւս յաւելցի լինել ազգաց մինչեւ յազգս։
Առաջ նորա հուր ծախիչ, եւ վերջ նորա բոց բորբոքեալ. իբրեւ զդրախտ փափկութեան երկիրդ առաջի նորա, եւ զկնի նորա դաշտ ապականութեան, եւ ապրեալ ոչ իցէ ի նմանէն։
Վասն այնորիկ՝՝ ոչ եւս խնայեցից ի վերայ բնակչաց երկրիդ, ասէ Տէր. եւ ահաւադիկ ես մատնեցից զմարդիկ իւրաքանչիւր ի ձեռս ընկերի իւրոյ եւ ի ձեռս թագաւորի իւրոյ, եւ հարցեն. եւ ոչ փրկեցից ի ձեռաց նոցա։
Զի ահա եկեսցէ օր Տեառն բորբոքեալ իբրեւ զհնոց, եւ այրեսցէ զնոսա. եւ եղիցին ամենայն այլազգիք, եւ ամենեքին որ գործեն զանօրէնութիւն եղէգն, եւ վառեսցի զնոքօք օրն որ գալոց իցէ՝՝, ասէ Տէր ամենակալ, եւ մի՛ մնասցէ նոցա արմատ եւ մի՛ ուռ։