2 Ազդ եղեւ ի տուն Դաւթի եւ ասեն. Միաբանեաց Արամ ընդ Եփրեմայ, եւ զարհուրեցաւ անձն նորա եւ անձն ժողովրդեան նորա, զոր օրինակ շարժիցի յանտառի ծառ մի ի հողմոյ։
Իբրեւ տեսին ամենայն Իսրայէլ եթէ ոչ լուաւ նոցա արքայ, պատասխանի ետ ժողովուրդն արքայի եւ ասէ. Զի՞նչ բաժին կայ մեր ընդ Դաւթի, եւ ոչ գոյ մեր ժառանգութիւն ընդ որդւոյ Յեսսեայ. պնդեաց ի բնակութիւնս՝՝ քո, Իսրայէլ, եւ արդ դու արածեա զտունն Դաւթի՝՝։ Եւ գնաց Իսրայէլ ի բնակութիւնս իւր։
Եւ կոչեաց զսեղանն բանիւ Տեառն եւ ասէ. Սեղան, սեղան, այսպէս ասէ Տէր. Ահա որդի ծնցի տան Դաւթի՝ Յովսիա անուն նորա, եւ զոհեսցէ ի վերայ քո զքուրմս բարձանցդ որ զոհեն ի վերայ քո, եւ ոսկերս մարդկան այրեսցեն ի վերայ քո։
Եւ որոշեաց Ամասիաս զգունդն որ եկեալ էր առ նա յԵփրեմայ՝ երթալ ի տեղի իւրեանց. եւ բարկացան յոյժ ի վերայ Յուդայ, եւ դարձան ի տեղիս իւրեանց բարկութեամբ եւ ցասմամբ։
Եւ յարեան իշխանք որդւոցն Եփրեմի, Ազարիաս որդի Յովնանայ, եւ Բարաքիաս որդի Մոսոքղոմովթայ, եւ Եզեկիաս որդի Սեղումայ, եւ Ամեսայի որդի Ադղիայ ի վերայ եկելոցն ի պատերազմէն,
Սակայն եւ ի նմանէ տասանորդեսցեն. եւ դարձեալ եղիցին ի գերութիւն եւ յափշտակութիւն, իբրեւ զբեւեկնի եւ իբրեւ զկաղին թօթափեալ յիւրաքանչիւր պատենից զաւակն սուրբ արձանութիւն նորա։՝՝
Այլ ածցէ Աստուած ի վերայ քո եւ ի վերայ ժողովրդեան քո եւ ի վերայ տան հօր քո աւուրս՝ որ չեւ եւս են եկեալ, յորմէ օրէ եհան Եփրեմ ի Հրէաստանէ զարքայն՝՝ Ասորեստանեայց։