8 Ո՞ լուաւ, ո՞ ետես այսպիսի ինչ, եթէ երկնեաց երկիր ի միում աւուր, եւ ծնաւ ազգ մի ողջոյն միանգամայն. զի երկնեաց Սիոն եւ ծնաւ զմանկունս իւր։
Յաւիտենից ոչ լուաք, եւ ոչ աչք մեր տեսին այլ Աստուած բաց ի քէն. եւ զգործս քո զոր արասցես այնոցիկ որ ակն ունին ողորմութեան քում։
Վասն այդորիկ այսպէս ասէ Տէր. Արդ աղէ հարցէք ընդ ազգս, ո՞վ ոք լուաւ այնպիսի արհաւիրս զոր արար յոյժ կոյսդ Իսրայելի։
Ոմանք յօժարութեամբ ընկալեալ զբան նորա մկրտեցան, եւ յաւելան յաւուր յայնմիկ ոգիք իբրեւ երեք հազարք։
Եւ նոցա լուեալ փառաւոր առնէին զԱստուած, եւ ասեն ցնա. Տեսանե՞ս, եղբայր, քանի բեւրք են հաւատացելոցն Հրէից, եւ ամենեքեան նախանձաւոր օրինացն են։
Իսկ բազումք ի լսողաց բանին հաւատացին, եւ եղեւ թիւ մարդկանն իբրեւ հազարաց հնգից։
Այլ որպէս եւ գրեալ է. Զոր ակն ոչ ետես եւ ունկն ոչ լուաւ եւ ի սիրտ մարդոյ ոչ անկաւ, պատրաստեաց Աստուած սիրելեաց իւրոց։