Եւ արդ ուխտեսցուք ուխտս առաջի Տեառն Աստուծոյ մերոյ հանել զամենայն կանայս այլազգիս եւ զզաւակս որ ի նոցանէ. եւ արդ որպէս կամիս արի եւ կեցո զսոսա օրինօքն Տեառն Աստուծոյ եւ որպէս պատուիրանք հրամայեն.
Եւ ժողովեցան առ իս ամենեքեան որք էին երկիւղածք յԱստուծոյ Իսրայելի, որք էին ժողովեալք յելիցն պանդխտութեան՝՝. եւ ես այնպէս նստէի ի սուգ մինչեւ ի ժամ զոհի երեկորին։
Համբարձէք ի բարձունս զաչս ձեր, եւ տեսէք՝ ո՛ հաստատեաց զայս ամենայն, ո՛ հանէ զզարդ նոցա, եւ զամենեսեան յանուանէ կոչէ բազում փառօք եւ սաստկութեամբ զօրութեան. եւ մի ինչ ոչ ծածկեցաւ ի քէն։
Այսպէս ասէ Բարձրեալն՝ որ ի բարձունս բնակեալ է յաւիտեան, Սուրբն ի մէջ սրբոց. որոյ անունն բարձրեալ է եւ ի սուրբս հանգուցեալ, որ տայ երկայնմտութիւն տարակուսելոց, եւ կեանս այնոցիկ՝ որ մաշեալ են սրտիւք.
Լուարուք զպատգամս Տեառն որ դողայք ի բանից նորա. խօսեցարուք, եղբարք մեր, ընդ ատելիս ձեր եւ ընդ գարշեցուցիչս. զի անուն Տեառն փառաւորեսցի՝՝, եւ երեւեսցի յուրախութեանն ձերում. եւ նոքա ամաչեսցեն։
Պատմեցաւ քեզ, ո՛վ մարդ, զի՛նչ է բարի. կամ զի՞նչ խնդրէ ի քէն Տէր, բայց առնել զիրաւունս, եւ սիրել զողորմութիւն, եւ պատրաստ լինել երթալոյ զկնի Տեառն Աստուծոյ քո՝՝։
Զգուշացայ եւ զարհուրեցաւ սիրտ իմ ի ձայնէ աղօթից շրթանց իմոց. եմուտ դողումն յոսկերս իմ, եւ խռովեցաւ փոր իմ ի ներքուստ. հանգեայց յաւուր նեղութեան, ելանել ինձ ի ժողովուրդ պանդխտութեան իմոյ։
Այսուհետեւ, սիրելիք իմ, որպէս յամենայնի հնազանդեցարուք, մի՛ միայն ի գալստեան իմում, այլ առաւել եւս այժմ յորժամ հեռիս եմ ի ձէնջ, ահիւ եւ դողութեամբ զանձանց փրկութիւն գործեցէք։