Եւ եկաց Դաւիթ արքայ ի մէջ եկեղեցւոյն՝՝ եւ ասէ. Լուարուք ինձ, եղբարք իմ եւ ժողովուրդ իմ. ի սրտի իմում եղեւ շինել տուն հանգստեան տապանակի ուխտին Տեառն, եւ կայան ոտից Տեառն մերոյ. եւ պատրաստեցի ես ի բնակութիւնն յայն զկազմածդ զայդ, ոսկի եւ արծաթ եւ պղինձ եւ արոյր եւ երկաթ եւ փայտ բազում՝՝.
Այսպէս ասէ Բարձրեալն՝ որ ի բարձունս բնակեալ է յաւիտեան, Սուրբն ի մէջ սրբոց. որոյ անունն բարձրեալ է եւ ի սուրբս հանգուցեալ, որ տայ երկայնմտութիւն տարակուսելոց, եւ կեանս այնոցիկ՝ որ մաշեալ են սրտիւք.
Զի յարեւելից մինչեւ ի մուտս արեւու փառաւորեալ է անուն իմ ի մէջ ազգաց, եւ յամենայն տեղիս մատչին խունկք անուան իմոյ եւ պատարագ սուրբ. զի մեծ է անուն իմ ի հեթանոսս, ասէ Տէր ամենակալ։