Օրհնեալ է Տէր այսօր, որ ետ հանգիստ ժողովրդեան իւրում Իսրայելի ըստ ամենայնի զոր եւ խօսեցաւ. ոչ վրիպեաց բան մի յամենայն բանից նորա բարեաց որովք խօսեցաւ ի ձեռն Մովսիսի ծառայի իւրոյ։
Եւ ամենայն որդիքն Իսրայելի տեսանէին զիջանել հրոյն եւ զփառսն Տեառն ի վերայ տանն. եւ անկան ի վերայ երեսաց յերկիր ի քարայատակ տեղւոջն, եւ երկիր պագին եւ օրհնեցին զՏէր, զի բարի է, զի յաւիտեան է ողորմութիւն նորա։
Եւ քահանայքն ըստ պահպանութեանն իւրեանց կացին, եւ Ղեւտացիքն նուագարանօք երգոցն Տեառն եւ Դաւթայ արքայի, խոստովան լինել առաջի Տեառն՝ զի յաւիտեան է ողորմութիւն նորա. օրհնութեամբքն Դաւթայ ի ձեռն նոցա. եւ քահանայքն հարկանէին փողս առաջի նոցա. եւ ամենայն Իսրայէլ յոտն կայր։
Յիշեաց Երուսաղէմ զօր տառապանաց եւ զօր անջատման իւրոյ. թախծեցաւ ընդ ամենայն՝՝ ցանկալի ինչս որ ստացեալ էր ի սկզբանէ, յանկանել ժողովրդեանն ի ձեռս թշնամեացն, եւ ոչ ոք էր որ օգնէր նմա. տեսին ատելիք նորա, ոտն հարին՝՝ եւ ծիծաղեցան ի վերայ գերութեան նորա։
Ասա ցտունդ Իսրայելի. Այսպէս ասէ Տէր Տէր. Ահաւադիկ ես պղծեցից զսրբութիւնս իմ, զհպարտութիւն զօրութեան ձերոյ, զցանկալիս աչաց ձերոց, եւ յորս խնայենն անձինք ձեր. ուստերքն ձեր եւ դստերք ձեր որ ի ձէնջ մնացեալ են՝ ի սուր անկցին։
Եւ դու, որդի մարդոյ, ո՞չ ապաքէն յաւուր յայնմիկ յորժամ բարձից ի նոցանէ զօրութիւն նոցա եւ զհպարտութիւն պարծանաց նոցա, եւ զցանկալին աչաց նոցա եւ զհպարտութիւն անձանց նոցա, զուստերս եւ զդստերս նոցա,
Պատասխանի ետ հրեշտակն եւ ասէ. Տէր ամենակալ, մինչեւ ցե՞րբ ոչ ողորմեսցիս ի վերայ Երուսաղեմի եւ քաղաքացն Յուդայ, զորս անտես արարեր այս եւթանասներորդ՝՝ ամ։
զծծումբն եւ զաղն այրեցեալ. յամենայն ի հող նորա մի՛ սերմանեսցի եւ մի՛ բուսցի, եւ մի՛ ելցէ ի վերայ նորա ամենայն դեղ դալար, որպէս կործանեցան Սոդոմ եւ Գոմոր, Ադամա եւ Սեբոյիմ, զորս կործանեաց Տէր սրտմտութեամբ եւ բարկութեամբ։