9 Վասն այնորիկ հեռացան ի նոցանէ իրաւունք, եւ մի՛ հասցէ առ նոսա արդարութիւն. մինչդեռ ակն ունէին լուսոյ՝ եղեւ նոցա խաւար. եւ մինչդեռ սպասէին նմա, ընդ մութ շրջեցան.
Աղաղակ արասցեն վասն նոցա յաւուր յայնմիկ իբրեւ զձայն ծովու ամբոխելոյ ալեօք. հայեսցին յերկինս ի վեր եւ յերկիր ի խոնարհ, եւ ահա խաւար խստութեան ի տարակուսանս նոցա՝՝։
Յետս հարաք զիրաւունս՝՝, եւ արդարութիւն հեռացաւ ի մէնջ. զի սպառեցաւ ի ճանապարհաց նոցա ճշմարտութիւն, եւ ընդ ուղղորդն ոչ կարացին գնալ, եւ արդարութիւն բարձաւ ի նոցանէ.
Եւ եկեսցէ ի վերայ ձեր սով խստութեամբ. եւ եղիցի իբրեւ քաղցիցէք՝ տրտմեսջիք, եւ հայհոյեսջիք զիշխանն եւ զաշխարհ՝՝. եւ ամբարձցեն զաչս իւրեանց յերկինս ի վեր,
եւ հայեսցին յերկիր ի խոնարհ, եւ ահա կարօտութիւն եւ տառապանք եւ խաւար, նեղութիւն եւ անձկութիւն, եւ մութ. զի ոչ ոք կարիցէ տեսանել. եւ որ իցէ ի նեղութեանն՝՝ մի՛ նուաղեսցէ մինչեւ ի ժամանակն՝՝։
Միթէ խոտելով խոտեցե՞ր զՅուդա, կամ վերանալով վերացա՞ւ՝՝ անձն քո, ընդէ՞ր հարեր զմեզ, եւ ոչ գոյ մեր բժշկութիւն. ակն կալաք խաղաղութեան, եւ ոչ գոյր բարութիւն, ժամանակի բժշկութեան, եւ ահա խռովութիւն։