Իբրեւ զծիծառն՝ այնպէս ճչեցի, եւ իբրեւ զաղաւնի՝ այնպէս մնչեցի. զի նուաղեցան աչք իմ ի հայելոյ ի բարձունս երկնից առ Տէր որ փրկեացն զիս, եւ փարատեցոյց զցաւս անձին իմոյ.
Յետս հարաք զիրաւունս՝՝, եւ արդարութիւն հեռացաւ ի մէնջ. զի սպառեցաւ ի ճանապարհաց նոցա ճշմարտութիւն, եւ ընդ ուղղորդն ոչ կարացին գնալ, եւ արդարութիւն բարձաւ ի նոցանէ.
Վասն այնորիկ հեռացան ի նոցանէ իրաւունք, եւ մի՛ հասցէ առ նոսա արդարութիւն. մինչդեռ ակն ունէին լուսոյ՝ եղեւ նոցա խաւար. եւ մինչդեռ սպասէին նմա, ընդ մութ շրջեցան.