Եւ ասէ Տէր ցՍատանայ. Ապաքէն հայեցա՞ր ընդ ծառայ իմ Յոբ, զի ոչ գոյ իբրեւ զնա ի վերայ երկրի այր ճշմարիտ, անարատ,՝՝ աստուածապաշտ, մեկնեալ յամենայն չարութենէ՝՝, եւ տակաւին կայ յանմեղութեան. եւ դու տարապարտ խօսեցար կորուսանել զինչս նորա՝՝։
սատակել զԱսորեստանեայս յերկրի իմում եւ ի վերայ լերանց իմոց եւ եղիցին ի կոխումն. եւ բարձցի ի ձէնջ լուծ նոցա, եւ գոռոզութիւն նոցա ի պարանոցէ ձերմէ՝՝ վերասցի։