Եւ ասեն. Եկայք շինեսցուք մեզ քաղաք եւ աշտարակ, որոյ լինիցի գլուխն մինչեւ յերկինս. եւ արասցուք մեզ անուն յառաջ քան զսփռել՝՝ ի վերայ երեսաց ամենայն երկրի։
Եւ ասեմ ցթագաւորն. Արքայ, դու յաւիտեան կեաց. ընդէ՞ր ոչ տրտում եւ տխուր լինիցին երեսք իմ. վասն զի քաղաքն եւ տուն հօր իմոյ՝՝ անապատ է, եւ դրունքն ապականեալ ի հրոյ։
Եւ արդ խօսեաց ընդ արսդ Յուդայ եւ ընդ բնակիչսդ Երուսաղեմի, եւ ասասցես. Այսպէս ասէ Տէր. Ահաւանիկ ես նիւթեմ ի վերայ ձեր չարիս, եւ խորհիմ ի վերայ ձեր խորհուրդ. արդ դարձցի իւրաքանչիւր ոք ի ճանապարհէ իւրմէ չարէ, եւ ուղիղ արարէք զգնացս ձեր եւ զճանապարհս ձեր։
Այսպէս ասէ Տէր Աստուած Իսրայելի. Ահաւադիկ ես դարձուցանեմ զզէնս ձեր ի պատերազմի, զոր ունիք ի ձեռս ձեր, որով դուք պատերազմիք ընդ արքային Բաբելացւոց, եւ ընդ Քաղդէացիս որք պաշարեցին զձեզ արտաքոյ պարսպացդ. եւ ժողովեցից զնոսա ի մէջ քաղաքիդ այդորիկ։
Խզեաց իբրեւ զայգի զխորանս նորա, եւ ապականեաց զտօն տարեկանաց նորա. մոռացաւ Տէր զոր արար Սիոն տօնս տարեկանաց եւ զշաբաթս. եւ զայրացոյց ի մռնչել բարկութեան իւրոյ զթագաւորս եւ զիշխանս եւ զքահանայս։՝՝
Եւ ապականեցից զայգիս նորա եւ զթզենիս նորա, զոր միանգամ ասաց թէ՝ Կապէնք իմ են այս զոր ետուն ինձ հոմանիքն իմ. եւ եդից զայն ի վկայութիւն. եւ կերիցեն զայն գազանք անապատի եւ թռչունք երկնից եւ սողունք երկրի՝՝։