30 Աղաղակ արասցեն վասն նոցա յաւուր յայնմիկ իբրեւ զձայն ծովու ամբոխելոյ ալեօք. հայեսցին յերկինս ի վեր եւ յերկիր ի խոնարհ, եւ ահա խաւար խստութեան ի տարակուսանս նոցա՝՝։
Տեսիլ չորքոտանեաց յանապատի, ի նեղութեան եւ յանձկութեան՝՝. առեւծ եւ կորիւն առիւծու, եւ ի նոցանէն իժք եւ կորիւնք իժից թռչունք, որ բարձեալ բերեն իշոց զգանձս իւրեանց, եւ լցեալ ուղտուց զմեծութիւն իւրեանց. առ ազգ մի՝ որ ոչինչ օգուտ լինիցի նոցա յօգնականութիւն, այլ յամօթ եւ ի նախատինս։՝՝
Վասն այնորիկ հեռացան ի նոցանէ իրաւունք, եւ մի՛ հասցէ առ նոսա արդարութիւն. մինչդեռ ակն ունէին լուսոյ՝ եղեւ նոցա խաւար. եւ մինչդեռ սպասէին նմա, ընդ մութ շրջեցան.
եւ հայեսցին յերկիր ի խոնարհ, եւ ահա կարօտութիւն եւ տառապանք եւ խաւար, նեղութիւն եւ անձկութիւն, եւ մութ. զի ոչ ոք կարիցէ տեսանել. եւ որ իցէ ի նեղութեանն՝՝ մի՛ նուաղեսցէ մինչեւ ի ժամանակն՝՝։
Աղեղն եւ վաղակաւոր ի ձեռին իւրում, ժպիրհ է եւ մի՛ ողորմեսցի. ձայն նոցա իբրեւ զծով գոչեսցէ. հեծեալք յերիվարս, պատրաստեալք իբրեւ զհուր ի պատերազմ ի վերայ քո, դուստր Բաբելացւոց։
աղեղնաւորք եւ տիգաւորք, ազգ ժպիրհ եւ անողորմ. ձայն նորա իբրեւ զձայն ծովու յարուցելոյ. կառօք եւ երիվարօք ճակատեսցի, եւ լաստեսցի իբրեւ զհուր՝՝ ի պատերազմ ի վերայ քո, դուստր Սիոնի։