3 Եւ այժմ, արք Յուդայ եւ բնակիչք Երուսաղեմի, դատ արարէք ընդ իս եւ ընդ այգի իմ։
զօրհանապազ զանիրաւութիւն՝՝ խորհեցաւ ի լեզուի իւրում, որպէս ածելի սուր սրեաց զնենգութիւն։
Զի՞նչ ինչ առնել էր այգւոյ իմում, եւ ես ոչ արարի նմա. մնացի զի բերցէ խաղող՝ եւ եբեր փուշ։
Այլ ըստ խստութեան քում եւ ըստ անզեղջ սրտի՝ գանձես անձին քում բարկութիւն յաւուր բարկութեան եւ յայտնութեան արդար դատաւորութեանն Աստուծոյ.
Արդ եղիցի Աստուած ճշմարիտ, եւ ամենայն մարդ՝ սուտ, որպէս եւ գրեալ է. Որպէս արդար եղիցես ի բանս քո, եւ յաղթեսցես ի դատել քեզ։