2 Ցանգով փակեցի, ձողաբարձ զարդարեցի, եւ տնկեցի որթ սորեկ. աշտարակ շինեցի՝՝ ի միջի նորա, եւ գուբ հնծան փորեցի ի նմա. եւ մնացի՝՝ զի բերցէ խաղող, եւ եբեր փուշ։
Եւ եդից տեղի ժողովրդեան իմոյ Իսրայելի, եւ տնկեցից զնա եւ բնակեսցէ առանձինն. եւ մի՛ եւս հոգասցի՝՝ եւ ոչ եւս յաւելցէ որդի անօրէնութեան լլկել զնա իբրեւ զառաջինն,
Եւ զիա՞րդ յայտնի լինիցի, եթէ արդարեւ գտի շնորհս առաջի քո, ե՛ւ ես ե՛ւ ժողովուրդս քո, այլ յերթալն քո ընդ մեզ փառաւորեսցուք՝՝, ե՛ւ ես ե՛ւ ժողովուրդս քո քան զամենայն ազգս՝՝ որ իցեն ի վերայ երկրի։
Զի այգի Տեառն զօրութեանց՝ տունն Իսրայելի է, եւ մարդն Յուդայ՝ նորատունկ սիրելի. մնացի զի արասցէ իրաւունս, եւ արար անիրաւութիւն, եւ ոչ արդարութիւն՝ այլ աղաղակ։
Եւ Տէր Աստուած՝՝ զօրութեանց որ տնկեաց զքեզ՝ խօսեցաւ ի վերայ քո չարիս փոխանակ չարեաց տանն Իսրայելի, եւ տանն Յուդայ. զի արարին անձամբ անձանց ի բարկացուցանել զիս, յարկանել նոցա խունկս Բահաղու։
Եւ տեսեալ թզենի մի ի վերայ ճանապարհին՝ եկն ի նա, եւ ոչինչ եգիտ ի նմա, բայց միայն տերեւ. եւ ասէ ցնա. Մի՛ այսուհետեւ ի քէն պտուղ եղիցի յաւիտեան։ Եւ առ ժամայն չորացաւ թզենին։
Այլ առակ լուարուք. Այր մի էր տանուտէր որ տնկեաց այգի եւ ցանգով պատեաց զնա, եւ փորեաց ի նմա հնձան եւ շինեաց աշտարակ. եւ ետ զնա ցմշակս, եւ գնաց ի տարաշխարհ։
Եւ սկսաւ խօսել ընդ նոսա առակօք եւ ասել՝՝. Այր մի տնկեաց այգի եւ ած շուրջ զնովաւ ցանգ, եւ գուբ հնձան փորեաց եւ շինեաց աշտարակ, եւ ետ զնա ցմշակս եւ գնաց ի տարաշխարհ։