Արդ այսօր թագաւորք օտարք տիրեն ի վերայ մեր եւ ուտեն զսա վասն մեղաց մերոց, եւ անկեալք ի ծառայութիւն՝ տամք հարկս. եւ վարեն զմեզ եւ զանասունս մեր որպէս եւ կամին, եւ եմք ի նեղութեան եւ ի վիշտս մեծ այսօր վասն մեղաց մերոց՝՝։
գիրացան եւ պարարտացան, եւ անցին զբանիւք իմովք ի չարութիւն՝՝, դատաստան արդար ոչ դատեցան, զիրաւունս որբոյն ոչ իրաւացուցին, եւ զդատաստան այրւոյն՝՝ ոչ դատեցան։
Ժողովելով ժողովեսցի Յակոբ ամենեքումբք հանդերձ, եւ ընդունելով ընկալցի զմնացորդս Իսրայելի. եւ ի միասին արարից զդարձ նոցա. իբրեւ ոչխարք ի նեղութեան՝՝, իբրեւ հօտք ի մէջ մակաղատեղի իւրեանց. վարեսցին ի մարդկանէ ընդ խրամ.
եւ արածեսցին ի միջի նորա հօտք եւ ամենայն գազանք երկրի, եւ գետնառեւծք եւ ոզնիք ի յարկս նորա բնակեսցեն, եւ գազանք գոչեսցեն ի նկուղս նորա, եւ ագռաւք ի դրունս նորա. քանզի իբրեւ զմայր է բարձրութիւն նորա։
Եկեր Յակոբ եւ յագեցաւ,՝՝ յօրացաւ եւ անկուշեաց սիրելին. գիրացաւ, ստուարացաւ եւ լայնացաւ, եւ եթող զՏէր Աստուած զԱրարիչ իւր, եւ ապստամբեաց յԱստուծոյ փրկչէ իւրմէ՝՝։