Կանայք՝ որ դիմեալ գայք ի հանդիսէ՝ յառաջ մատիք.՝՝ զի ոչ եթէ ժողովուրդ է՝ յորում գոյ իմաստութիւն. վասն այնորիկ մի՛ գթասցի ի նոսա Աստուած որ արարն զնոսա. մի՛ որ ստեղծն զնոսա ողորմեսցի նոցա։
Եւ ոչ ածին զմտաւ զի ոչ ծանեան խորհրդովք՝ թէ զկէս փայտին այրեցին ի հուր, եւ ի վերայ կայծականց նորա հաց արարին, եւ միս խորովեցին եւ կերան, եւ զկէսն ի նմանէ արարին պատկեր եւ երկիր պագանեն նմա։
Եւ ասասցես ի սրտի քում. Ո՞ ծնաւ ինձ զսոսա. զի ես անզաւակ եւ այրի էի, պանդուխտ եւ արգելական. եւ զսոսա ինձ ո՞ սնոյց, զի ես միայն մնացեալ էի, եւ սոքա ո՞ւր էին։
Վասն այսորիկ այսպէս ասէ Տէր. Ահաւասիկ որ ծառայենն ինձ՝ կերիցեն, եւ դուք քաղցիջիք. ահաւասիկ որ ծառայենն ինձ՝ արբցեն, եւ դուք ծարաւեսջիք. ահաւասիկ որ ծառայենն ինձ՝ ուրախ լիցին, եւ դուք ամաչեսջիք.
Եւ մեծամեծք նոցա առաքեցին զերիտասարդս իւրեանց զջրոյ. եկին ի ջրհորս, եւ ոչ գտին ջուր, դարձուցին ունայն զամանս իւրեանց. ամաչեցին, յամօթ եղեն եւ ծածկեցին զգլուխս իւրեանց։
Նմանեցաւ ժողովուրդ իմ այնմիկ՝ յորում ոչ գոյր գիտութիւն՝՝. զի դու զգիտութիւն մերժեցեր, մերժեցից եւ ես զքեզ, զի մի՛ եւս քահանայասցիս ինձ. եւ մոռացար զօրէնս Աստուծոյ քո, մոռացայց եւ ես զորդիսն քո։