Ես ննջեմ, եւ սիրտ իմ արթուն կայ։ Հարսնն զգայ զփեսային բախել զդուռնն.՝՝ Ձայն եղբօրորդւոյ իմոյ բախէ ի դրանն։ Փեսայն ասէ.՝՝ Բաց ինձ, քոյր իմ, մերձաւոր իմ, աղաւնի իմ, կատարեալ իմ. զի գլուխ իմ լցաւ ցօղով, եւ վարսք իմ ի շաղից գիշերոյ։
Այլ առակ լուարուք. Այր մի էր տանուտէր որ տնկեաց այգի եւ ցանգով պատեաց զնա, եւ փորեաց ի նմա հնձան եւ շինեաց աշտարակ. եւ ետ զնա ցմշակս, եւ գնաց ի տարաշխարհ։
Եւ սկսաւ խօսել ընդ նոսա առակօք եւ ասել՝՝. Այր մի տնկեաց այգի եւ ած շուրջ զնովաւ ցանգ, եւ գուբ հնձան փորեաց եւ շինեաց աշտարակ, եւ ետ զնա ցմշակս եւ գնաց ի տարաշխարհ։