5 Նիստ թախծեալ՝ զղջացեալ. մուտ ի խաւար, դուստր Քաղդէացւոց. ոչ եւս կոչեսցիս զօրութիւն թագաւորաց՝՝։
Իշխանք ժողովրդոց ժողովեցան առ Աստուած Աբրահամու, զի Աստուծոյ զօրութիւնք յերկրէ յոյժ համբարձան։՝՝
Զի աստեղք երկնից՝ Հայկիւն հանդերձ եւ ամենայն զարդուն երկնից՝՝ լոյս մի՛ տացեն, եւ խաւարեսցի արեգակն ի ծագել իւրում, եւ լուսին մի՛ տացէ զլոյս իւր։
Արարից զԲաբելոն աւերակ, զի բնակեսցեն ի նմա ոզնիք. եւ եղիցի յոչինչ, եւ արարից զնա խորխորատ տղմոյ ի կորուստ։
եւ առցես զողբս զայս ի վերայ թագաւորին Բաբելացւոց, եւ ասասցես յաւուր յայնմիկ՝՝. Զիա՜րդ դադարեալ կայ պահանջօղն, հանգեաւ տագնապողն։
եւ տեսի զի գայր նոյն հեծեալ երկձի.՝՝ պատասխանի ետ եւ ասէ. Անկաւ կործանեցաւ Բաբելոն, եւ ամենայն պատկերք նորա եւ ձեռագործք իւր՝՝ կործանեցան յերկիր։
Ո՞ւմ նմանեցան բնակիչք կղզւոյդ այդորիկ. վաճառականք Փիւնիկեցւոց որ անցանեն ընդ ծով, ընդ ջուրս բազումս.
Էջ, նիստ յերկրի, օրիորդ դուստր Բաբելացւոց. նիստ ի գետնի, զի չիք աթոռ. մուտ ի խաւար,՝՝ դուստր Քաղդէացւոց. եւ ոչ եւս յաւելուցուս կոչել գիրգ եւ փափուկ։
եւ ասացեր. Յաւիտեան կացից իշխան. ոչ եդիր երբեք զայս ի մտի քում, եւ ոչ յիշեցեր զվախճան։
Եւ կորուսից ի դոցանէ զձայն ուրախութեան եւ զձայն ցնծութեան, եւ զձայն փեսայի եւ զձայն հարսին, զձայն երկանի եւ զլոյս ճրագի։
Արդ մեք զի՞ նստիցիմք. այլ ժողովեցարուք՝ եւ մտցուք ի քաղաքս ամուրս, եւ անդր անկցուք. զի Տէր Աստուած մեր ընկէց՝՝ զմեզ, եւ արբոյց մեզ ջուր դառնութեան, զի մեղաք առաջի նորա։
Զիա՜րդ զատաւ նստաւ մենացեալ քաղաքն բազմաժողով, եւ եղեւ իբրեւ կին մի այրի լցեալ տրտմութեամբ՝՝ ի մէջ հեթանոսաց. իշխանն աշխարհի եղեւ հարկատու։
Իջին, հարթ եղեն գետնոյ, կարկեցան ծերք դստեր Սիոնի, հող արկին զգլխով իւրեանց, քրձազգածք եղեն, յերկիր կործանեցին զիշխանս կուսանացն՝՝ Երուսաղեմի։
Այլ Տէր ի տաճարի սրբութեան իւրոյ, եւ երկիցէ՝՝ յերեսաց նորա ամենայն երկիր։
եւ երկիցէ ամենայն մարմին յերեսաց Տեառն, զի զարթուցեալ է յամպոց սրբոց իւրոց։՝՝
անսաստ ալիք ծովու, որ միշտ փրփրեն զիւրեանց անձանցն զամօթ. աստեղք մոլարք, որոց վիհ խաւարին յաւիտենից պահեալ է։
Եւ կինն զոր տեսեր՝ է քաղաքն մեծ, որ ունի զթագաւորութիւն ի վերայ թագաւորութեանց երկրի։
Որչափ փառաւորեաց զինքն եւ խայտաց, այնչափ հատուցէք դմա սուգ. զի ի սրտի իւրում ասէր թէ՝ Յամենայն ժամ նստայց ես թագուհի, եւ այրի ոչ եւս եղէց։
Տայ զուխտս ուխտաւորի, եւ օրհնեաց զամս արդարոց՝՝. զի ոչ իւրով զօրութեամբ զօրանայ այր հզօր։