16 Զորոյ զկէսն այրեաց ի խարուկի, եւ եփեաց կայծակամբք նորա հաց եւ խորովեաց միս, կերաւ եւ յագեցաւ եւ ջեռաւ,՝՝ եւ ասէ. Վա՛շ ինձ զի ջեռայ եւ տեսի զկրակ։
Եւ խօսեցան յԱստուածն Երուսաղեմի որպէս յաստուածս ժողովրդոց երկրի, ի գործս ձեռաց մարդկան։
Զի արկցէ յերկիր զձուս իւր, եւ ջեռուսցէ ընդ հողով,
զի իցէ մարդկան այրելի, առեալ ի նմանէ այրեաց եւ ջեռաւ, եւ ի կիսոյն արար հաց, եւ զկէսն արար պատկեր եւ երկիր եպագ նոցա. եւ զոր իւրովին պատկեր գործեաց, անկեալ առաջի այնմ երկիր պագանէ։
Եւ զկէսն արար յԱստուած դրօշեալ. եւ խոնարհեալ երկիր եպագ նմա. յաղօթս կայ առ նա եւ ասէ. Փրկեա զիս, զի աստուած իմ ես դու։
Ահաւադիկ ամենեքին իբրեւ զխռիւ ի հուր այրեսցին, եւ մի՛ ապրեցուսցեն զանձինս իւրեանց ի բոցոյ անտի. զի նստիս ի վերայ կայծականց հրոյ, նոքա եղիցին քեզ յօգնականութիւն։