Զի եկի, եւ ոչ գոյր մարդ. կոչեցի, եւ ոչ ոք էր որ լսէր. միթէ ո՞չ կարէ փրկել ձեռն իմ՝՝, կամ ո՞չ զօրեմ ապրեցուցանել. ահա կշտամբութեամբ իմով աւերեցից զծով, եւ զգետս ապականեցից. եւ ցամաքեսցին՝՝ ձկունք նոցա ի ջուրցն պակասութենէ, եւ մեռցին ի ծարաւոյ։
Այսպէս ասէ Տէր, որ ետ զարեգակն ի լոյս տուընջեան, հաստատութեամբ, զլուսին եւ զաստեղս ի լոյս գիշերոյ, եւ աղաղակ ի ծովու, եւ գոչեն ալիք նորա՝՝, Տէր ամենակալ անուն է նորա.