Եւ ասէ ցնա Տէր. Երկու ազգ են յարգանդի քում, եւ երկու ժողովուրդք յորովայնէ քումմէ զատցին. եւ ժողովուրդ զժողովրդեամբ ելեւել առնիցէ, եւ երէցն կրտսերոյն ծառայեսցէ։
Եւ ամենայն խաշինքն Կեդարու ժողովեսցին առ քեզ, եւ խոյքն Նաբէովթայ ածցին եւ՝՝ մատուսցին ընդունելի պատարագ ի վերայ սեղանոյ իմոյ, եւ տուն աղօթից իմոց փառաւորեսցի՝՝։
Զի ահա երագ են՝՝ ի վերայ լերանց ոտք աւետարանչին, եւ որ պատմէ զխաղաղութիւն. տօնեա զտօնս քո, Յուդա, հատո զուխտս քո. զի ոչ եւս յաւելցին անցանել ի հնանալ. վախճանեցաւ, մաշեցաւ եւ բարձաւ՝՝։