Տեսիլ Եսայեայ որդւոյ Ամովսայ, զոր ետես ի վերայ Հրէաստանի եւ ի վերայ Երուսաղեմի՝ ի թագաւորութեանն Ոզիայ եւ Յովաթամայ եւ Աքազու եւ Եզեկեայ, որ թագաւորեցին Հրէաստանի։
Եւ ասասցեն յաւուր յայնմիկ. Ահաւասիկ Տէր Աստուած մեր յոր յուսացեալ էաք, եւ ապրեցուսցէ զմեզ. զի սա է Տէր, եւ սպասէաք սմա. եւ ցնծասցուք եւ ուրախ եղիցուք ի փրկութեան մերում։
Եւ ծաղկեսցէ եւ ցնծասցէ անապատն Յորդանանու, եւ՝՝ փառքն Լիբանանու տացի նմա եւ պատիւն Կարմեղայ, եւ ժողովուրդ իմ տեսցէ՝՝ զփառս Տեառն եւ զբարձրութիւն Աստուծոյ մերոյ։
եւ հաստատէ զբանս ծառայից իւրոց, եւ զխորհուրդս հրեշտակաց իւրոց արդարացուցանէ։ Ես եմ որ ասեմ ցԵրուսաղէմ թէ՝ Բնակեսջիր, եւ ցքաղաքս Հրէաստանի թէ՝ Շինեսջիք վերստին. եւ զաւերակս նորա կանգնեցից.
Զի ահա երագ են՝՝ ի վերայ լերանց ոտք աւետարանչին, եւ որ պատմէ զխաղաղութիւն. տօնեա զտօնս քո, Յուդա, հատո զուխտս քո. զի ոչ եւս յաւելցին անցանել ի հնանալ. վախճանեցաւ, մաշեցաւ եւ բարձաւ՝՝։
Յարուցեալ Պետրոս հանդերձ մետասանիւքն՝ ամբարձ զձայն իւր եւ խօսեցաւ ընդ նոսա. Արք Հրէաստանեայք եւ որ բնակեալ էք յԵրուսաղէմ, ամենեքին, այս ձեզ յայտնի լիցի, եւ ունկն դիք բանից իմոց.
Հայեցեալ ի համարձակութիւնն Պետրոսի եւ Յովհաննու, եւ ի վերայ հասեալ թէ արք տգէտք եւ առանց դպրութեան են, զարմանային, զի ճանաչէին զնոսա թէ ընդ Յիսուսի էին.
Եւ յայտնի իսկ մեծ է խորհուրդն աստուածպաշտութեան, որ երեւեցաւ մարմնով, արդարացաւ Հոգւով, յայտնեցաւ հրեշտակաց, քարոզեցաւ ի հեթանոսս, հաւատարիմ եղեւ յաշխարհի եւ վերացաւ փառօք։
Եւ ազդ եղեւ Յովաթամայ, ել գնաց եւ եկաց ի վերայ գլխոյ լերինն ի Գարիզին. ամբարձ զձայն իւր եւ ելաց, եւ ասէ ցնոսա. Լուարուք ինձ, արք Սիկիմացւոց, եւ լուիցէ ձեզ Աստուած։