Ահաւասիկ ես ածից զնոսա յերկրէ հիւսիսոյ, եւ ժողովեցից զնոսա ի ծագաց երկրէ ի տօնն պասեք. եւ ծնցին որդիս ի բազմութիւն յոյժ՝՝. ի միջի նոցա կոյրն, կաղն, յղին եւ ծնեալն, միահամուռ ժողովուրդ մեծ, դարձցին այսր։
Եւ կացցէ, եւ տեսցէ եւ հովուեսցէ հօտի իւրոյ զօրութեամբ Տեառն, եւ ի փառս անուան Տեառն Աստուծոյ իւրեանց հաստատեսցին՝՝. զի այժմ մեծասցի մինչեւ ի ծագս երկրի։
Արածեա զժողովուրդ քո գաւազանաւ ցեղիցդ քոց, եւ զխաշինս՝՝ ժառանգութեան քո, որ բնակեալ են առանձինն յանտառի ի մէջ Կարմեղայ, արածեսցին ի Բասան, եւ ի Գաղաադ ըստ աւուրցն յաւիտենից։
Եւ հովուեցից խաշինն կոտորելոյ յերկրին Քանանացւոց։ Եւ առից ինձ երկուս գաւազանս. զմին կոչեցից Գեղեցկութիւն, եւ զերկրորդն կոչեցից Վիճակ, եւ արածեցից զխաշինսն։
Զարթիր, սուր, ի վերայ Հովուի իմոյ, եւ ի վերայ առն ընկերի նորա, ասէ Տէր ամենակալ. հարից զՀովիւն եւ ցրուեսցին խաշինքն, եւ դարձուցից զձեռն իմ ի վերայ հովուաց։