Եւ ծաղկեսցէ եւ ցնծասցէ անապատն Յորդանանու, եւ՝՝ փառքն Լիբանանու տացի նմա եւ պատիւն Կարմեղայ, եւ ժողովուրդ իմ տեսցէ՝՝ զփառս Տեառն եւ զբարձրութիւն Աստուծոյ մերոյ։
Զի՞ ի ձեռն հրեշտակաց նախատեցեր զՏէր. դու ասէիր թէ՝ Բազմութեամբ կառաց իմոց ելի ի բարձրութիւն լերանց, եւ ի ծագս Լիբանանու. եւ կոտորեցի զբարձրութիւն մայրից նորա, եւ զգեղեցկութիւն նոճից նորա, եւ մտի ի բարձրութիւն կողմանց անտառին.
Վասն այնորիկ սուգ առցէ երկիր, եւ նուաղեսցի ամենայն բնակչօք իւրովք, եւ գազանօք անապատի, եւ սողնովք երկրի՝՝, եւ թռչնովք երկնից. եւ ձկունք ծովու պակասեսցին։
Արածեա զժողովուրդ քո գաւազանաւ ցեղիցդ քոց, եւ զխաշինս՝՝ ժառանգութեան քո, որ բնակեալ են առանձինն յանտառի ի մէջ Կարմեղայ, արածեսցին ի Բասան, եւ ի Գաղաադ ըստ աւուրցն յաւիտենից։
Եւ յաղթեցաք ամենայն քաղաքացն նորա ի ժամանակին յայնմիկ. եւ ոչ էր քաղաք զոր ոչ առաք ի նոցանէ. վաթսուն քաղաք զամենայն շուրջ զգաւառաւն Արգովբայ, թագաւորին Ովգայ ի Բասան։