Այսպէս ասէ Տէր. Փոխանակ զի հպարտացան դստերք Սիոնի, եւ գնացին ի բարձր պարանոց. յօնօք ակնարկէին, եւ ի գնացս իւրեանց քարշէին զստորոտս իւրեանց, եւ ոտիւքն կաքաւէին,
Այս քաղաք վրիժագործ բնակեալ յուսով՝՝, որ ասէր ի սրտի իւրում. Ես եմ, եւ ոչ եւս ոք իցէ յետ իմ. զիա՞րդ եղեւ յապականութիւն եւ ճարակ գազանաց. ամենայն որ անցանիցէ ընդ նա՝ շչեսցէ եւ շարժեսցէ զգլուխ իւր։
Եւ գիրգն որ ի քեզ եւ փափուկն յոյժ, որոյ ոչ իցէ ոտին իւրոյ առեալ զփորձ գնալոյ ի վերայ երկրի վասն փափկութեան իւրոյ եւ գրգութեան, չարակնեսցէ յայր ծոցոյ իւրոյ, եւ զուստրն իւր եւ զդուստր,
Եւ ազդ եղեւ Յովաթամայ, ել գնաց եւ եկաց ի վերայ գլխոյ լերինն ի Գարիզին. ամբարձ զձայն իւր եւ ելաց, եւ ասէ ցնոսա. Լուարուք ինձ, արք Սիկիմացւոց, եւ լուիցէ ձեզ Աստուած։