4 Եւ սիրտք տկարաց անսայցեն ի լսել՝՝. եւ լեզուք թոթովք՝ արագ արագ ուսցին խօսել զխաղաղութիւն։
Եւ ասէ Տէր ցՄովսէս. Ո՞վ ետ բերան մարդոյ, կամ ո՞վ արար զխուլն եւ զհամր, զականին եւ զկոյր, ո՞չ ապաքէն ես Աստուած։
Կոկորդ քո իբրեւ զգինի ազնիւ։ Հարսնն ի դէմս դստերացն եւ թագուհեացն ասէ.՝՝ Երթեալ զհետ եղբօրորդւոյ իմոյ յուղղութիւնս, բաւականեալ շրթամբք իմովք եւ ատամամբք՝՝։
Եւ ծանիցեն մոլորեալք հոգւով զիմաստութիւն, եւ տրտնջօղք ուսցին զհնազանդութիւն, եւ լեզուք թոթովախօսք ուսցին խօսել զխաղաղութիւն։՝՝
մխիթարեցարուք, կարճամիտք սրտիւք՝՝. զօրացարուք եւ մի՛ երկնչիք. ահաւասիկ Աստուած մեր հատուցանէ դատաստան եւ հատուսցէ՝՝, ինքնին եկեսցէ եւ փրկեսցէ զձեզ։
Յայնժամ աչք կուրաց բացցին եւ ականջք խլից լուիցեն։
Յայնմ ժամանակի պատասխանի ետ Յիսուս եւ ասէ. Գոհանամ զքէն, Հայր, Տէր երկնի եւ երկրի, զի ծածկեցեր զայս յիմաստնոց եւ ի գիտնոց, եւ յայտնեցեր տղայոց։
Պատասխանի ետ Յիսուս եւ ասէ ցնա. Երանի քեզ, Սիմովն, որդի Յովնանու, զի մարմին եւ արիւն ոչ յայտնեաց քեզ, այլ՝ Հայր իմ որ յերկինս է։
Հայեցեալ ի համարձակութիւնն Պետրոսի եւ Յովհաննու, եւ ի վերայ հասեալ թէ արք տգէտք եւ առանց դպրութեան են, զարմանային, զի ճանաչէին զնոսա թէ ընդ Յիսուսի էին.
Եւ բանն Աստուծոյ աճէր, եւ բազմանայր թիւ աշակերտացն յոյժ յԵրուսաղէմ. եւ բազում ժողովք ի քահանայիցն անսային հաւատոցն։
Բայց զի լսելով լուեալ էր թէ՝ Որ հալածէրն զմեզ յայնժամ, արդ աւետարանէ զհաւատսն զոր երբեմն խախտէր.