12 Կոծեցարուք ի վերայ ստեանց վասն անդոցն ցանկալեաց եւ վասն այգեացն բերոց։
Ահաւադիկ Տէր ապականեսցէ զտիեզերս. եւ աւերեսցէ զնա, եւ տապալեսցէ զատակս նորա, եւ ցրուեսցէ զբնակեալսն ի նմա։
Սուգ առցէ գինի, սուգ առցէ այգի, յոգւոց հանցեն ամենայն խրախճանք յանձինս իւրեանց։
Յերկրի ժողովրդեան իմոյ փուշ եւ խոտ բուսցի եւ յամենայն ապարանից ուրախութիւն բարձցի. քաղաքիդ մեծացելոյ ապարանք լքեալք.
Պակասեցին աչք իմ յարտասուաց, խռովեցաւ որովայն իմ. յերկիր լուծան փառք՝՝ իմ ի վերայ բեկման դստեր ժողովրդեան իմոյ. ի սատակիլ տղայոց ստնդիեցաց ընդ ամենայն փողոցս քաղաքին։
Եւ ես համբարձի զձեռս իմ ի վերայ նոցա յանապատին, համօրէն չտանել զնոսա յերկիրն զոր ետու նոցա, երկիր որ բղխէ զկաթն եւ զմեղր, քաղցր քան զամենայն երկիր՝՝։
յաւուր յայնմիկ ձեռն ետու նոցա՝՝ հանել զնոսա յերկրէն Եգիպտացւոց, յերկիրն զոր պատրաստեցի նոցա, երկիր որ բղխէ զկաթն եւ զմեղր, քաղցր քան զամենայն երկիր՝՝։
Արար զորթ իմ յապականութիւն, եւ զթզենիս իմ ի խորտակումն. յուզելով յուզեաց եւ ընկէց զնա, եւ լսնեցոյց զուռս նորա։
Եւ ստացուածք յայտնեցան. ինքն ելանէր, եւ նաժիշտք իւր առաջի գային, իբրեւ զաղաւնիս ի սրտից իւրեանց մնչէին։