Եւ տանջեցան դպիրք ազգի որդւոցն Իսրայելի որ կային ի վերայ նոցա՝ ի վերակացուացն փարաւոնի, զի ասէին, թէ Ընդէ՞ր ոչ բովանդակեցէք զսակ աղիւսոյն ձերոյ որպէս յերէկն եւ յեռանդ՝ եւ զայսր աւուրդ՝՝։
Քանզի յիմարն յիմարութիւն խօսեսցի, եւ սիրտ նորա զնանրութիւն խորհեսցի. կատարել զանօրէնութիւն, եւ խօսել առ Աստուած զմոլորութիւն. ցրուել զանձինս քաղցեալս, եւ զանձինս ծարաւեալս՝ ունայնս արձակել։
Զի այգի Տեառն զօրութեանց՝ տունն Իսրայելի է, եւ մարդն Յուդայ՝ նորատունկ սիրելի. մնացի զի արասցէ իրաւունս, եւ արար անիրաւութիւն, եւ ոչ արդարութիւն՝ այլ աղաղակ։