Զարթիր, զարթիր, Երուսաղէմ, եւ զգեցիր զզօրութիւն բազկի քո՝՝. զարթիր իբրեւ յաւուրցն ի սկզբանէ, իբրեւ յազգացն յաւիտենից. ո՞չ դու այն ես որ տաշեցեր զլայնութիւնն, վանեցեր՝՝ զվիշապն.
ես մատնեցից զձեզ ի սուր, եւ ամենեքեան կոտորեսջիք. զի կոչեցի զձեզ՝ եւ ոչ լուարուք. խօսեցայ՝ եւ ստունգանեցէք, եւ արարէք չար առաջի իմ, եւ զոր ոչ կամէի՝ ընտրեցէք։
Յայնմ ժամանակի գայլք եւ գառինք ի միասին ճարակեսցին, եւ առեւծ իբրեւ զեզն յարդ կերիցէ, եւ օձ զհող իբրեւ զհաց կերիցէ. մի՛ մեղիցեն եւ մի՛ վնասեսցեն ի լերին սրբութեան իմոյ, ասէ Տէր։
խօսեաց եւ ասասցես. Այսպէս ասէ Տէր Տէր. Ահաւասիկ ես ի վերայ քո, փարաւոն արքայ Եգիպտացւոց, վիշապդ մեծ՝ որ նստիս ի մէջ գետոց, որ ասես թէ իմ են գետքս եւ ես արարի զսոսա՝՝։
Եւ եկն մի ոմն յեւթն հրեշտակացն որք ունէին զեւթն սկաւառակսն, խօսեցաւ ընդ իս եւ ասէ. Եկ այսր, եւ ցուցից քեզ զդատաստանս մեծ պոռնկին որ նստի ի վերայ ջուրց բազմաց.