22 Եւ ժողովեսցեն զժողովս նորա ի կապանս եւ պաշարեսցեն՝՝ յամուրս. եւ յետ բազում ժամանակաց այցելութիւն եղիցի նոցա։
եթէ ոչ մատնեսցի ի գերութիւն՝՝, եւ ի ներքոյ սպանելոցն մտանիցեն։ Ի վերայ այսր ամենայնի ոչ դարձաւ բարկութիւն նորա, այլ տակաւին ձեռն իւր բարձրացեալ է։
թաքուսցեն՝՝ յայրս եւ ի ծերպս վիմաց եւ ի սորս երկրի, յերեսաց ահի Տեառն եւ ի փառաց զօրութեան նորա, յորժամ յարիցէ վանել զերկիր։
Ա՜հ, գուբ եւ որոգայթ ի վերայ ձեր, բնակիչք երկրի։
Եւ տեսի զի եղեւ ժողովուրդն՝՝ յափշտակեալ եւ յաւար մատնեալ. յամենայն ի շտեմարանս որոգայթք, եւ յամենայն ապարանս միանգամայն՝ ուր եւ թաքուցին զնոսա, եղեն ի յափշտակութիւն, եւ ոչ ոք էր որ փրկէր զնոսա. յաւար՝ եւ ոչ ոք էր որ ասէր թէ՝ Տուր ի դուրս։
Յետ աւուրց բազմաց պատրաստեսցի, ի վախճան ժամանակաց եկեսցէ եւ հասցէ՝՝ յերկիրն յապահով ի սրոյ. ժողովեալ յազգաց բազմաց յերկիրն Իսրայելի, որ եղեւ աւերակ համօրէն, եւ նոյն յազգաց ժողովեալ՝ եւ բնակեն խաղաղութեամբ՝՝ ամենեքին։
Եւ դու արեամբ ուխտի քո արձակեցեր՝՝ զկապեալս քո յանջրդի գբոյ։
Եւ նստջիք յամուրս կապեալք ժողովրդեանդ. եւ փոխանակ միոյ աւուր պանդխտութեան քո՝՝ կրկին հատուցից քեզ։
եւ ըմբռնեաց զվիշապն, զօձն առաջին, որ է Բանսարկուն եւ Սատանայ, եւ կապեաց զնա հազար ամ։