եւ հայեսցին յերկիր ի խոնարհ, եւ ահա կարօտութիւն եւ տառապանք եւ խաւար, նեղութիւն եւ անձկութիւն, եւ մութ. զի ոչ ոք կարիցէ տեսանել. եւ որ իցէ ի նեղութեանն՝՝ մի՛ նուաղեսցէ մինչեւ ի ժամանակն՝՝։
Մաշեցաւ ուրախութիւն եւ ցնծութիւն ի Կարմեղայ եւ յերկրէն Մովաբացւոց. գինի էր ի հնձանս քո. ընդ առաւօտս ոչ կոխեցին, եւ ընդ երեկս ոչ հանին զձայն՝՝ հնձանահարաց։