Զի նաւ Թարսսացի էր Սողոմոնի արքայի ի ծովու ընդ նաւս Քիրամայ, եւ յերեամ գայր արքայի նաւ ի Թարսսէ, ոսկւոյ եւ արծաթոյ եւ ժանեաց փղաց եւ կապկաց եւ սիրամարգաց։
Վասն զի նաւ արքայի Սողոմոնի երթայր ի Թարսիս ընդ ծառայսն Քիրամայ, եւ միանգամ յերիս ամս գայր նաւն ի Թարսսայ արքայի, լի ոսկւով եւ արծաթով եւ ժանեօք փղաց եւ կապկօք եւ սիրամարգօք։
Եւ ասասցեն եթէ՝ Այսուհետեւ մի՛ եւս յաւելուցուք թշնամանել եւ զրկել զկոյս դուստր Սիոնի. այլ յոտն կաց՝ եւ անց ընդ ծով. եւ թէպէտ եւ դիմեսցես ի Կիտիս, եւ ոչ անդ լիցի քեզ հանգիստ։
Ինձ՝՝ ակն ունին կղզիք եւ նաւք Թարսսի յառաջագոյն՝ ածել զորդիս քո ի հեռաստանէ. զարծաթն եւ զոսկի՝՝ ընդ իւրեանս՝ վասն անուան Տեառն սրբոյն՝՝, եւ վասն Սրբոյն Իսրայելի փառաւորելոյ։
Եւ յարեաւ Յովնան փախչել ի Թարսիս յերեսաց Տեառն. էջ ի Յոպպէ եւ եգիտ նաւ որ երթայր ի Թարսիս, ետ գինս եւ եմուտ ի նա՝ նաւել ընդ նոսա ի Թարսիս յերեսաց Տեառն։
Վա՜յ քեզ, Քորազին. վա՜յ քեզ, Բեդսայիդա. զի եթէ ի Տիւրոս եւ ի Սիդովն եղեալ էին զօրութիւնքն որ եղեն ի ձեզ՝ վաղուց եւս արդեւք ի խորգ եւ ի մոխիր նստեալ ապաշխարեալ էր։