2 Լցաւ քաղաքդ գուժկանօք՝՝, քաղաքդ պերճացեալ. վիրաւորք քո ոչ վիրաւորք սուսերի, եւ ոչ դիակունք քո՝ դիակունք պատերազմաց։
եթէ ոչ մատնեսցի ի գերութիւն՝՝, եւ ի ներքոյ սպանելոցն մտանիցեն։ Ի վերայ այսր ամենայնի ոչ դարձաւ բարկութիւն նորա, այլ տակաւին ձեռն իւր բարձրացեալ է։
Ո՞չ այդ իսկ էր ամբարտաւանութիւն ձեր ի սկզբանէ, մինչ չեւ մատնեալ էր նորա՝՝. եւ վարեսցի նա յոտից իւրոց ի պանդխտութիւն հեռաւոր։
Յերկրի ժողովրդեան իմոյ փուշ եւ խոտ բուսցի եւ յամենայն ապարանից ուրախութիւն բարձցի. քաղաքիդ մեծացելոյ ապարանք լքեալք.
զմեծութիւն քաղաքիդ լքցեն եւ զտունս ցանկալիս. եւ եղիցին աւանք քո՝՝ այրք յաւիտենից, ուրախութիւն ցռուց եւ ճարակք հօտից։
Վասն այսորիկ այսպէս ասէ Տէր ի վերայ թագաւորին Ասորեստանեայց. Մի՛ մտցէ ի քաղաքս յայս, եւ մի՛ նետս արկցէ ի վերայ դորա. եւ մի՛ փակեսցէ զդա վահանօք, եւ մի՛ պաշարեսցէ զդա պատնիշօք.
Եւ ել հրեշտակ Տեառն, եւ սատակեաց ի բանակէ անտի Ասորեստանեայցն հարեւր ութսուն եւ հինգ հազար. եւ յարեան ընդ առաւօտն՝ գտին զայն ամենայն մարմին մեռեալ։
Եթէ ելից ի դաշտ՝ ահա վիրաւորք սրոյ, եւ եթէ մտից ի քաղաք՝ ահա ցաւք սովոյ. զի մարգարէ եւ քահանայ գնացին յերկիր զոր ոչ գիտէին։
Այսպէս ասէ Տէր. Որ նստի ի քաղաքիս յայսմիկ՝ մեռցի սրով եւ սովով եւ մահուամբ. եւ որ ելանէ առ Քաղդէացիսն՝ կեցցէ, եւ եղիցի նմա անձն իւր ի գիւտս, եւ կեցցէ։
Եւ յամիսն չորրորդ՝ որ օր ինն էր ամսոյն, եւ զօրացաւ սով ի քաղաքին. եւ ոչ գտանէր հաց ուտելոյ ժողովրդեան երկրին։
Զիա՜րդ զատաւ նստաւ մենացեալ քաղաքն բազմաժողով, եւ եղեւ իբրեւ կին մի այրի լցեալ տրտմութեամբ՝՝ ի մէջ հեթանոսաց. իշխանն աշխարհի եղեւ հարկատու։
Տես, Տէր, եւ հայեաց. ո՞ւմ արարեր այսպէս ճռաքաղ. եթէ կերիցե՞ն կանայք զպտուղ որովայնի իւրեանց, արարեր ճռաքաղ. արկեր ի ներքս զխոհակերս, զենուլ ի ներքս ի սրբութեան Տեառն զտղայս ստնդիայս,՝՝ զքահանայն եւ զմարգարէն։
Որ մօտ ի քեզ էին եւ հեռի ի քէն՝ այպանեսցեն զքեզ եւ ասասցեն, թէ՝ Անուանիդ ի պղծութիւն մատնեցար. քանզի յաճախեցեր յանօրէնութիւնս՝՝։
Այս քաղաք վրիժագործ բնակեալ յուսով՝՝, որ ասէր ի սրտի իւրում. Ես եմ, եւ ոչ եւս ոք իցէ յետ իմ. զիա՞րդ եղեւ յապականութիւն եւ ճարակ գազանաց. ամենայն որ անցանիցէ ընդ նա՝ շչեսցէ եւ շարժեսցէ զգլուխ իւր։