Պիղծ է առաջի Տեառն ամենայն մեծամիտ. որ ձեռնամուխ լինի տարապարտուց՝ ոչ արդարասցի։ Սկիզբն ճանապարհի բարւոյ՝ գործելն զարդարութիւն, եւ ընդունելի են Աստուծոյ աղօթք՝ քան մատուցանել պատարագս։
Եւ եղիցի յորժամ կատարեսցէ Տէր առնել զամենայն ինչ ի լերին Սիոնի եւ յԵրուսաղէմ, ածցէ եւ ի վերայ մեծամտին բարկութիւն, ի վերայ իշխանին Ասորեստանեայց եւ ի վերայ հպարտացեալ փառաց աչաց նորա։
Եւ հրաման տաց ընդ ամենայն տիեզերս զչարիս, եւ ամպարշտաց զմեղս իւրեանց՝՝. եւ կորուսից զհպարտութիւն զանօրինաց, եւ զբարձրութիւն ամբարտաւանից խոնարհեցուցից։
Եւ ասասցեն յաւուր յայնմիկ. Ահաւասիկ Տէր Աստուած մեր յոր յուսացեալ էաք, եւ ապրեցուսցէ զմեզ. զի սա է Տէր, եւ սպասէաք սմա. եւ ցնծասցուք եւ ուրախ եղիցուք ի փրկութեան մերում։
Յայնժամ եղիցի անձրեւ սերմանեաց երկրին քում, եւ հաց արդեանց երկրի քո եղիցի յագուրդ եւ ի պարար. եւ ճարակեսցին խաշինք քո յաւուր յայնմիկ ի տեղւոջ պարարտութեան եւ յանդորրու.
Եւ բուռն հարկանիցեն եւթն կին զառնէ միոջէ եւ ասիցեն. Հաց՝ զմեր կերիցուք, եւ հանդերձ՝ զմեր զգեցցուք, բայց միայն անուն քո կոչեսցի ի վերայ մեր. բարձ ի մէնջ զնախատինս մեր։
այլ յայն պարծեսցի որ պարծիցին՝ իմանալ եւ ճանաչել զիս, թէ ես եմ Տէր, որ առնեմ զիրաւունս եւ զողորմութիւն, եւ զարդարութիւն ի վերայ երկրի. եւ ի նոյնս են կամք իմ, ասէ Տէր։
Եւ եղիցի յաւուր յայնմիկ տաց Գովգայ տեղի անուանի գերեզման յԻսրայելի, զշիրիմ եկելոցն ի կողմանց ծովուն, եւ շինեսցեն շուրջ զափամբք ձորոյն՝՝ եւ թաղեսցեն անդ զԳովգ եւ զամենայն ժողովս նորա, եւ կոչեսցի Գեհ գերեզման՝՝ Գովգայ։
Եւ եդից նոցա ուխտ յաւուր յայնմիկ հանդերձ գազանօք անապատի եւ թռչնովք երկնից եւ սողնօք երկրի. եւ զաղեղն եւ զսուսեր եւ զճակատամարտ խորտակեցից յերկրէ, եւ բնակեցուցից զքեզ յուսով՝՝։
Յաւուր յայնմիկ կանգնեցից զխորանն Դաւթի զանկեալն. եւ կանգնեցից զկործանեալս նորա. եւ զյատակեալս նորա վերստին կանգնեցից, եւ շինեցից զնա ըստ աւուրցն յաւիտենից,
Վասն այնորիկ այսպէս ասէ Տէր. Ահաւասիկ ես խորհիմ ի վերայ ազգիդ այդորիկ չարիս՝ ուստի ոչ համբառնայցէք զպարանոցս ձեր, եւ ոչ գնայցէք կանգուն, զի ժամանակն չար է։
Յաւուր յայնմիկ ոչ ամաչեսցես յամենայն գործոց քոց, որովք ամպարշտեցար առ իս. զի յայնժամ զերծից ի քէն զչարութիւն ամբարտաւանութեան քո, եւ ոչ եւս յաւելցես մեծաբանել ի վերայ լերին սրբութեան իմոյ։
Զի ահա եկեսցէ օր Տեառն բորբոքեալ իբրեւ զհնոց, եւ այրեսցէ զնոսա. եւ եղիցին ամենայն այլազգիք, եւ ամենեքին որ գործեն զանօրէնութիւն եղէգն, եւ վառեսցի զնոքօք օրն որ գալոց իցէ՝՝, ասէ Տէր ամենակալ, եւ մի՛ մնասցէ նոցա արմատ եւ մի՛ ուռ։