Եւ որ շէնն մնասցէ՝ եղիցի իբրեւ զհօտ մակաղեալ եւ իբրեւ զխաշն լքեալ, եւ եղիցի բազում ժամանակս յարօտս երէոց, եւ անդ հանգիցեն. եւ յետ բազում ժամանակաց՝ ոչ գտցի ի նմա դեղ դալար, զի ցամաքեցաւ։
ՅԱրոյերայ որ է առ եզերբ ձորոյն Առնովնայ, եւ զքաղաքն որ է ի ձորն, մինչեւ ցսահմանս Գաղաադու, ոչ էր քաղաք որ ապրեցաւ ի մէնջ. այլ զամենայն մատնեաց Տէր Աստուած մեր ի ձեռս մեր։
Եւ զերկիրն զայն ժառանգեցաք ի ժամանակին յայնմիկ յԱրոյերայ որ է առ եզերբ ձորոյն Առնովնայ, եւ զկէս ձորոյն՝՝ Գաղաադու եւ զքաղաքս նորա ետու Ռուբենի եւ Գադայ.