Եւ եղիցին մնացեալքն իբրեւ զայծեամն փախուցեալ, եւ իբրեւ զոչխար մոլորեալ. եւ ոչ ոք իցէ որ ժողովիցէ. զի մարդն անդրէն ի ժողովուրդ իւր դարձցի, եւ այր իւրաքանչիւր յերկիր իւր հալածեսցի։
ՅԱրոյերայ որ է առ եզերբ ձորոյն Առնովնայ, եւ զքաղաքն որ է ի ձորն, մինչեւ ցսահմանս Գաղաադու, ոչ էր քաղաք որ ապրեցաւ ի մէնջ. այլ զամենայն մատնեաց Տէր Աստուած մեր ի ձեռս մեր։
Եւ զերկիրն զայն ժառանգեցաք ի ժամանակին յայնմիկ յԱրոյերայ որ է առ եզերբ ձորոյն Առնովնայ, եւ զկէս ձորոյն՝՝ Գաղաադու եւ զքաղաքս նորա ետու Ռուբենի եւ Գադայ.
Եւ շրջեցաւ ընդ անապատն, եւ պատեցաւ զերկրաւն Եդոմայ եւ զերկրաւն Մովաբայ. եւ եկն առ արեւելիւք երկրին Մովաբու, եւ բանակեցաւ յայնկոյս Առնոնայ, եւ ոչ մտին ի սահմանս Մովաբու. քանզի Առնովն էր սահման Մովաբու։