սիրտ Մովաբացւոյն գոչէ յանձն իւր մինչեւ ի Սեգովր, քանզի երինջ երեմեան է՝՝. եւ ընդ ելսն Ղուիթա լալով ելցեն առ քեզ ի ճանապարհին Արոնիիմ, գոչէ բեկումն եւ շարժումն.
Եւ արդ դարձ յերկնից՝ եւ տես ի տաճարէ սրբոյ քումմէ եւ ի փառաց քոց. ո՞ւր է նախանձ քո եւ զօրութիւն. ո՞ւր է՝՝ բազում ողորմութիւն գթութեան քո, որով ներէիրն մեզ՝՝։
Եւ թէ՝՝ որդի սիրելի՞ իցէ իմ Եփրեմ, մանո՞ւկ գրգանաց, փոխանակ զի բանք իմ են ի նմա, յիշելով յիշեցից զնա միւսանգամ. վասն այնորիկ փութացայ յաղագս նորա՝՝, ողորմելով ողորմեցայց նմա, ասէ Տէր։
Որովայն իմ, որովայն իմ ցաւէ, եւ ճաշակելիք՝՝ սրտի իմոյ հեծէ. սիրտ իմ գելու, եւ անձն իմ ոչ դադարեսցէ՝՝. զի ձայն փողոյ լուար, անձն իմ, զգոյժ պատերազմի եւ զթշուառութեան՝՝։
Վասն այնորիկ սիրտ իմ ի վերայ Մովաբու իբրեւ զփող գոչեսցէ. սիրտ իմ ի վերայ արանց առ որմովքն խզելոց՝՝ իբրեւ զհնչիւն փողոյ. վասն այնորիկ զոր ինչ ստացաւն՝ կորեաւ ի մարդկանէ։
Զի՞նչ անցուցից ընդ քեզ, Եփրեմ. այլ պաշտպան լինիցիմ քեզ, Իսրայէլ. զի՞նչ անցուցից ընդ քեզ. եդից զքեզ իբրեւ զԱդամա եւ իբրեւ զՍեբոյիմ. դարձաւ սիրտ իմ ի նոյն. յուզեցան խնամք՝՝ իմ։