5 գալ յերկրէ հեռաստանէ ի ծագաց հիմանց երկնից. հասեալ է Տէր իւրովք սպառազինօք սատակել զամենայն տիեզերս։
Զիա՜րդ անկան զօրաւորքն, եւ կորեան անօթքն պատերազմականք։
Վա՜յ Ասորեստանւոյն, գաւազան բարկութեան եւ սրտմտութեան իմոյ ի ձեռս նոցա.
Ահաւասիկ յարուցանեմ ի վերայ ձեր զՄարս՝ որ ոչ ինչ համարին զարծաթ եւ զոսկի։
Ահաւադիկ Տէր ապականեսցէ զտիեզերս. եւ աւերեսցէ զնա, եւ տապալեսցէ զատակս նորա, եւ ցրուեսցէ զբնակեալսն ի նմա։
Գնա, ժողովուրդ իմ, մուտ ի շտեմարանս քո, փակեա զդուրս քո, թաքիր առ ժամանակ մի, մինչեւ անցցէ բարկութիւն Տեառն։
Ահաւասիկ անուն Տեառն գայ յամայր ամս՝ յետ բազում ժամանակաց՝՝, վառեալ բարկութեամբ եւ լի փառօք. բանք շրթանց նորա եւ բանք բերանոյ նորա լի բարկութեամբ. եւ բարկութիւն սրտմտութեան՝՝ նորա իբրեւ զհուր կերիցէ.
Զի սրտմտութիւն Տեառն ի վերայ ամենայն ազգաց, եւ բարկութիւն ի վերայ ամենայն թուոց նոցա. սատակել զնոսա եւ մատնել զնոսա ի սպանումն։
Ժողովեսցին ամենեքեան եւ լուիցեն՝ թէ ո՛ պատմեաց նոցա զայն։ Առ սէր քո արարի զկամս քո ի վերայ Բաբելոնի, բառնալ զզաւակն Քաղդէացւոց.
Այսուհետեւ ամբարձցէ նշան յազգս հեռաւորս, եւ ածցէ զնոսա՝՝ ի ծագաց երկրի. եւ ահա վաղվաղակի արագս ընթասցին, եւ թեթեւս հասանիցեն։
Եւ տեսջիք եւ խնդասցեն սիրտք ձեր, եւ ոսկերք ձեր իբրեւ զդալարի զուարճասցին. եւ ծանիցի ձեռն Տեառն երկիւղածաց իւրոց, եւ սպառնասցի անհաւատիցն։
Եւ եղիցի յաւուր յայնմիկ շարժեսցէ Տէր զճանճիւռնն՝ որ տիրեսցէ՝՝ յայնկոյս գետոյն Եգիպտացւոց, եւ զձիաստացն որ է յերկրին Ասորեստանեայց։
Եբաց Տէր զգանձս իւր, եւ եհան զանօթս բարկութեան իւրոյ. զի գործ Տեառն զօրութեանց է յերկրին Քաղդէացւոց։
Զի ել ի վերայ նորա ազգ ի հիւսիսոյ, նա դիցէ զերկիր նորա յապականութիւն. եւ ոչ ոք իցէ որ բնակիցէ ի նմա ի մարդոյ մինչեւ յանասուն, զի խախտեցան եւ գնացին։
Զի ահաւասիկ ես յարուցից եւ ածից ի վերայ Բաբելացւոց զժողովս ազգաց մեծամեծաց յերկրէ հիւսիսոյ, եւ ճակատեսցին զնովաւ. եւ անտի ըմբռնեսցի, իբրեւ նետ իմաստուն պատերազմողի՝ որ ոչ դարձցի ունայն։
Կազմեցէք աղեղունս՝՝, լցէք զկապարճս. զի զարթոյց Տէր զոգի թագաւորին Մարաց. զի բարկութիւն՝՝ նորա ի վերայ Բաբելոնի, եւ ջնջեսցէ զնա. զի վրէժխնդրութիւն Տեառն է, վրէժխնդրութիւն տաճարի նորա։
ահա ձայն գուժի դստեր ժողովրդեան իմոյ յերկրէ հեռաստանէ. Միթէ Տէր ո՞չ գուցէ ի Սիոն, կամ Թագաւոր անդ ո՞չ իցէ։ Ընդէ՞ր բարկացուցին զիս դրօշելովք իւրեանց եւ սնոտւովք օտարոտւովք։
Եւ հեղի ի վերայ նոցա զսրտմտութիւն իմ. հրով բարկութեան իմոյ կատարել ի նոսա՝՝. ըստ ճանապարհաց նոցա ետու ի գլուխս նոցա, ասէ Տէր Տէր։
Եւ առաքեսցէ զհրեշտակս իւր փողով մեծաւ, եւ ժողովեսցեն զընտրեալս նորա ի չորից հողմոց, ի ծագաց երկնից մինչեւ ի ծագս նոցա։