Եւ հալեսցին ամենայն զօրութիւնք երկնից, եւ գալարեսցին երկինք իբրեւ զմագաղաթ, եւ ամենայն աստեղք թօթափեսցին իբրեւ զտերեւ յորթոյ եւ որպէս անկանի տերեւ ի թզենւոյ։
Ամբարձէք յերկինս զաչս ձեր, եւ հայեցարուք յերկիր ի խոնարհ. զի երկինք իբրեւ զծուխ հաստատեալ են՝՝, եւ երկիր իբրեւ զձորձս մաշեսցի, եւ բնակիչք նորա իբրեւ զնոյնս կորիցեն. այլ փրկութիւն իմ յաւիտեան կացցէ, եւ արդարութիւն իմ մի՛ պակասեսցէ։
Ձեզ ասեմ, ձեզ ասեմ, անցաւորք ճանապարհաց, դարձայք հայեցարուք եւ տեսէք, թէ իցե՞ն երբեք ցաւք ըստ ցաւոց լեալ՝ որ ի վերայ իմ հասին. բարբառեցաւ յիս Տէր, եւ կորացոյց զիս՝՝ յաւուր բարկութեան սրտմտութեան իւրոյ։