Եւ եղիցի երկիրն Հրէաստանի ի խրտուիլ Եգիպտացւոցն. եւ ամենայն որ անուանեսցէ զանուն երկրին առ նոսա, զարհուրեսցին վասն խորհրդին զոր խորհեցաւ Տէր զօրութեանց ի վերայ նորա։
Եւ ասէ Տէր. Մերձ է առ իս ժողովուրդս այս բերանով իւրով, եւ շրթամբք իւրեանց պատուեն զիս. եւ սրտիւք իւրեանց հեռացեալ մեկուսի են յինէն. զուր պաշտեն զիս, ուսուցանեն զպատուէրս մարդկան եւ զվարդապետութիւնս՝՝։
Քանզի յիմարն յիմարութիւն խօսեսցի, եւ սիրտ նորա զնանրութիւն խորհեսցի. կատարել զանօրէնութիւն, եւ խօսել առ Աստուած զմոլորութիւն. ցրուել զանձինս քաղցեալս, եւ զանձինս ծարաւեալս՝ ունայնս արձակել։
Վա՜յ այնոցիկ որ թշուառացուցանենն զձեզ, բայց զձեզ ոչ ոք կարէ թշուառացուցանել. եւ որ արհամարհէն՝ ոչ զձեզ արհամարհէ. զի մատնեսցին ի պարտութիւն որ զձեզն արհամարհեն. եւ իբրեւ զցեց ի վերայ ձորձոց՝ այնպէս մատնեսցին ի պարտութիւն։՝՝
Եւ բարկացաւ սրտմտութեամբ Տեառն զօրութեանց ի վերայ ժողովրդեան իւրոյ, եւ արկ զձեռն իւր ի վերայ նոցա եւ սատակեաց զնոսա, բարկացաւ ի վերայ լերանց՝՝, եւ եղեն դիակունք նոցա իբրեւ աղբ զճանապարհաւ. ի վերայ այսր ամենայնի ոչ դարձաւ սրտմտութիւն նորա, այլ տակաւին ձեռն իւր բարձրացեալ է։
Հնծան հարի միայն, եւ ի հեթանոսաց ոչ ոք էր ընդ իս. կոխեցի զնոսա սրտմտութեամբ եւ ճմլեցի զնոսա բարկութեամբ եւ իջուցի յերկիր՝՝, եւ զամենայն հանդերձս իմ թաթաւեցի.
Այլ ածցէ Աստուած ի վերայ քո եւ ի վերայ ժողովրդեան քո եւ ի վերայ տան հօր քո աւուրս՝ որ չեւ եւս են եկեալ, յորմէ օրէ եհան Եփրեմ ի Հրէաստանէ զարքայն՝՝ Ասորեստանեայց։
Վասն այսորիկ ի վերայ երիտասարդաց նոցա ոչ եղիցի ուրախ Աստուած, եւ որբոց նոցա եւ այրեաց մի՛ ողորմեսցի, զի ամենեքին անօրէնք են եւ չարք, եւ ամենայն բերան խօսի զանիրաւութիւն։ Ի վերայ այսր ամենայնի ոչ դարձաւ բարկութիւնն, այլ տակաւին ձեռն իւր բարձրացեալ է։
ահաւասիկ ես առաքեմ, եւ առից զամենայն ազգս հիւսիսոյ, ասէ Տէր, եւ զՆաբուքոդոնոսոր արքայ Բաբելացւոց զծառայ իմ, եւ ածից զնոսա ի վերայ երկրիդ այդորիկ եւ ի վերայ բնակչաց դորա, եւ ի վերայ ամենայն ազգաց որ շուրջ զդովաւ. եւ աւերեցից զդոսա, եւ տաց զդոսա յապականութիւն եւ ի շչիւն եւ ի նախատինս՝՝ յաւիտենից։
Ահաւասիկ ես հրաման տաց, ասէ Տէր, եւ դարձուցից զնոսա այդրէն ի քաղաքդ. մարտիցեն ընդ դմա եւ առցեն զդա, եւ այրեսցեն զդա հրով. եւ զքաղաքսն Յուդայ տաց յանապատ ի բնակչաց իւրեանց։
աւարել զաւար, կողոպտել զկապուտ նոցա, արկանել զձեռն իմ ի վերայ երկրին աւերելոյ եւ բնակելոյ, եւ ի վերայ ազգին ժողովելոյ յազգաց բազմաց, ստացելոց ինչս եւ դաստակերտս, բնակելոց ի սիրտ երկրի։
Սաբա եւ Դեդան եւ վաճառականք Կարքեդոնացւոց եւ ամենայն աւանք՝՝ նորա ասիցեն ցքեզ. Յառ յաւա՞ր արշաւեալ գաս. ժողովեցեր զժողովս քո առնուլ զարծաթ եւ զոսկի, վարել ի գերութիւն զստացուածս՝՝ եւ կողոպտել զկապուտ մեծ։