34 Եւ անկցին բարձունքն սրով, եւ Լիբանան բարձամբք իւրովք կործանեսցի։՝՝
Արարեր զխաւար եւ եղեւ գիշեր, ի նմա գնան ամենայն գազանք անտառի։
Յաւուր յայնմիկ շիջցին լերինք եւ բլուրք եւ անտառք, եւ կերիցէ ի շնչոյ մինչեւ ի մարմին. եւ եղիցի ապրեալն իբրեւ զայն որ ապրեալն իցէ ի բորբոքեալ բոցոյ։՝՝
եւ ի վերայ ամենայն մայրից Լիբանանու բարձրացելոց եւ վերացելոց, եւ ի վերայ ամենայն ծառոց կաղնեաց Բասանու,
Եւ անկցի Ասորեստանեայն, ոչ սրով առն, եւ ոչ սուր մարդոյ կերիցէ զնա. եւ ի փախուստ դարձցի՝ ոչ յերեսաց սուսերի, եւ երիտասարդք նորա ի պարտութիւն մատնեսցին։
Սուգ առ եւ տկարացաւ՝՝ երկիր. յամօթ եղեւ Լիբանան, ի դաշտ մարգագետին համարեցաւ Սարոն. յայտնի եղեւ Գալիլեա՝՝ եւ Կարմեղոս։
Զի՞ ի ձեռն հրեշտակաց նախատեցեր զՏէր. դու ասէիր թէ՝ Բազմութեամբ կառաց իմոց ելի ի բարձրութիւն լերանց, եւ ի ծագս Լիբանանու. եւ կոտորեցի զբարձրութիւն մայրից նորա, եւ զգեղեցկութիւն նոճից նորա, եւ մտի ի բարձրութիւն կողմանց անտառին.
Եւ ել հրեշտակ Տեառն, եւ սատակեաց ի բանակէ անտի Ասորեստանեայցն հարեւր ութսուն եւ հինգ հազար. եւ յարեան ընդ առաւօտն՝ գտին զայն ամենայն մարմին մեռեալ։
Եւ հանից ի վերայ քո սատակիչս, զայր եւ զտապար իւր, եւ կոտորեսցեն զընտիր ընտիր մայրից քոց, եւ արկցեն ի հուր։
Եւ ոչ եւս իցեն պարծանք Մովաբու յԵսեբոն. խորհեցան ի վերայ նորա չարիս. Եկայք հարցուք զնա յազգէ, եւ լռելով լռեսցէ՝՝, զկնի քո շրջեսցի հուր։
Ահաւանիկ Ասուր իբրեւ նոճ մի ի Լիբանան գեղեցիկ շառաւիղօք եւ խիտ ոստովք եւ բարձր մեծութեամբ, ի մէջ ամպոց՝՝ եղեւ գլուխ նորա.
Այսպէս ասէ Տէր. Ի վերայ իշխանաց ջուրց բազմաց՝ այնպէս զատուսցին, եւ լուր քո ոչ եւս լուիցի՝՝։
եւ ձեզ նեղելոցդ հանգիստ ընդ մեզ ի յայտնութեանն Տեառն մերոյ Յիսուսի յերկնից հրեշտակօք զօրութեան իւրոյ,
ուր հրեշտակք զօրութեամբ եւ կարողութեամբ քան զնոսա մեծամեծք չածեն զնոքօք ի Տեառնէ զհայհոյութեանն դատաստան։
Եւ տեսի այլ հրեշտակ զօրաւոր զի իջանէր յերկնից, եւ զգեցեալ էր ամպ, եւ ծիածան ի գլուխ նորա. եւ երեսք նորա իբրեւ զարեգակն, եւ ոտք նորա որպէս սիւն հրոյ։
Եւ ա՛ռ հրեշտակ հզօր քար մի իբրեւ զերկան մեծ, եւ ընկէց ի ծով ասելով. Այսպէս յարձակմամբ անկցի Բաբելոն քաղաք մեծ, եւ այլ ոչ եւս գտցի։