եւ եղիցի Աստուած քո ընդ քեզ յամենայն ժամ, եւ լցցի ըստ ցանկութեան անձն քո, եւ ոսկերք քո պարարեսցին, եւ եղիցին՝՝ իբրեւ զպարտէզ ջրալից, եւ իբրեւ զաղբեւր ուստի ջուր ոչ պակասեսցէ։
Եկեսցեն եւ ուրախ լիցին եւ ցնծասցեն ի լերին Սիոնի. եկեսցեն ի բարութիւնս Տեառն՝ յերկիր ցորենոյ եւ գինւոյ եւ արդեանց եւ խաշանց, արջառոյ եւ ոչխարի. եւ եղիցին անձինք նոցա իբրեւ զծառ պտղալից՝՝, եւ ոչ եւս քաղցիցեն։
Եւ ծանիցեն ամենայն փայտք դաշտի թէ ես եմ Տէր, որ խոնարհեցուցանեմ զփայտ բարձրացեալ, եւ բարձրացուցանեմ զփայտ խոնարհեալ, ցամաքեցուցանեմ զփայտ դալար, եւ դալարեցուցանեմ զփայտ գօսացեալ. ես Տէր խօսեցայ՝ եւ արարից։
Եւ տեսեալ թզենի մի ի վերայ ճանապարհին՝ եկն ի նա, եւ ոչինչ եգիտ ի նմա, բայց միայն տերեւ. եւ ասէ ցնա. Մի՛ այսուհետեւ ի քէն պտուղ եղիցի յաւիտեան։ Եւ առ ժամայն չորացաւ թզենին։