29 Քանզի արդ ամաչեսցեն ի կուռս իւրեանց ընդ որս ինքեանք հաճեալ էին, եւ զգեցցին զամօթ ի դրօշեալս իւրեանց զորս ինքեանքն արարին, եւ ամաչեսցեն ի պարտէզս իւրեանց որոց ցանկացան։
Ժողովուրդս այս որ բարկացուցանէր զիս առաջի իմ հանապազ. զոհէին ի պարտէզս իւրեանց, եւ արկանէին խունկս յաղիւսեայս իւրեանց դիւացն՝ որք չէին ի յիշատակս իւրեանց։
Զի յաւիտենից խորտակեցեր զլուծն քո, եւ խզեցեր դու զկապանս քո. եւ ասացեր թէ՝ Ոչ ծառայեցից, այլ գնացից ի վերայ ամենայն բլրոց բարձանց, եւ ի ներքոյ ամենայն հովանաւոր ծառոց, եւ անդ շռայլեցայց ի պոռնկութիւն։
Եւ ասէ ցիս Տէր յաւուրս Յովսեայ արքայի. Տեսե՞ր զինչ գործեաց բնակիչդ Իսրայելի՝՝. գնաց առանձինն ի վերայ ամենայն լերանց բարձանց՝ եւ ի ներքոյ ամենայն անտառախիտ ծառոց, եւ անդ պոռնկեցաւ։
Եւ ծանիցեն թէ ես եմ Տէր, յորժամ անկցին վիրաւորքն ձեր ի մէջ կռոցն ձերոց, շուրջ զսեղանովքն ձերովք, ի վերայ ամենայն բլրոցն բարձանց եւ յամենայն գլուխս լերանց, եւ ի ներքոյ ամենայն վարսաւոր ծառոց, եւ ի ներքոյ ամենայն ամուր կաղնեաց՝ ուր արկանէին խունկս ամենայն կռոցն իւրեանց։
Առէք ընդ ձեզ բանս, եւ դարձարուք առ Տէր Աստուած ձեր՝՝, եւ ասացէք ցնա. Կարող ես թողուլ զմեղս մեր, զի մի՛ առնուցուք անիրաւութիւն, այլ ընդունիցիք զբարիս՝՝, եւ հատուսցուք զպտուղ շրթանց մերոց եւ վայելեսցեն ի բարութեան սիրտք ձեր՝՝։
Ի գլուխս լերանց զոհէին եւ ի վերայ բլրոց զենուին, ի ներքոյ կաղնեաց եւ կաղամախեաց եւ վարսաւոր ծառոց, զի հաճոյ թուէր հովանին. վասն այնորիկ պոռնկեսցին դստերք ձեր. եւ շնասցին հարսունք ձեր։