Եւ ել Փուա արքայ Ասորեստանեայց ի վերայ երկրին. եւ Մանայեմ ետ Փուայ հազար տաղանդ արծաթոյ՝ լինել ձեռին նորա ընդ նմա, հաստատել զթագաւորութիւնն ի ձեռն սորա՝՝։
Տեսիլ չորքոտանեաց յանապատի, ի նեղութեան եւ յանձկութեան՝՝. առեւծ եւ կորիւն առիւծու, եւ ի նոցանէն իժք եւ կորիւնք իժից թռչունք, որ բարձեալ բերեն իշոց զգանձս իւրեանց, եւ լցեալ ուղտուց զմեծութիւն իւրեանց. առ ազգ մի՝ որ ոչինչ օգուտ լինիցի նոցա յօգնականութիւն, այլ յամօթ եւ ի նախատինս։՝՝
Ընդ երեկոյս ձայն լալոյ նորա գուժեաց ի ճանապարհս իւր. յաճախեաց ի ջուրս անապատի. ըստ ցանկութեան անձին իւրոյ այսաբեկ լինէր. մատնեցաւ, եւ՝՝ ո՞ դարձուսցէ զնա. ամենեքեան որ խնդրիցեն զնա՝ ոչ աշխատեսցին. ի տառապանս նորա գտցես զնա։
Ետես Եփրեմ զախտ իւր, եւ Յուդա զցաւս իւր, եւ գնաց Եփրեմ առ Ասորեստանեայս, եւ առաքեաց հրեշտակս առ արքայն Յարիմայ. եւ նա ոչ կարաց փրկել զձեզ, եւ ոչ հանգուցանել զձեզ ի ցաւոց։