4 Ամենեքին շնացեալք, իբրեւ զթոնիր վառեալ յեփել, բորբոքեալ ի բոցոյ եւ ի զանգուածոյ ճարպոյ մինչեւ խմորեսցի նոյն։
Զի լցաւ երկիր շնացողօք, զի յերեսաց երդման սուգ առ երկիր, ցամաքեցան արօտք անապատի, եւ եղեն ընթացք նոցա ի չարութիւն, եւ ուժգնութիւն նոցա ոչ այնպէս։
Ո՜ տայր զգլուխ իմ ջուր, եւ զաչս իմ աղբեւրս արտասուաց, եւ լայի զժողովուրդս զայս՝՝ զտիւ եւ զգիշեր եւ զվիրաւորեալս դստեր ժողովրդեան իմոյ։
Ո՜ տայր ինձ յանապատի դոյզն օթեւանս՝՝, եւ թողուի զժողովուրդ իմ եւ գնայի ի դոցանէ. զի ամենեքեան շնան առ հասարակ ժողովք արհամարհողաց։
Կերիցեն, եւ մի՛ յագեսցին. պոռնկեցան, եւ մի՛ յաջողեսցին. զի զՏէր թողին, անխտիր լինել ի պոռնկութիւն։
Ի քուեայս հարցանէին, եւ գաւազանօք նորա պատմէին նմա.՝՝ այսով պոռնկութեան մոլորեցան, եւ պոռնկեցան յԱստուծոյ իւրեանց։
Անէծք եւ ստութիւն եւ սպանութիւն եւ գողութիւն եւ շնութիւն հեղեալ ի վերայ երկրի՝՝, եւ արիւն ընդ արիւնս խառնին։
Ոչ բարւոք են պարծանքդ ձեր. ո՞չ գիտէք եթէ փոքր մի խմոր զամենայն զանգուածն խմորէ։
Շնացողք, ո՞չ գիտէք զի սէր աշխարհիս թշնամութիւն է առ Աստուած. զի որ ոք կամիցի սիրել զաշխարհ, թշնամի առնէ զանձն Աստուծոյ։