4 Զի աւուրս բազումս նստցին որդիքն Իսրայելի առանց թագաւորի եւ առանց իշխանի եւ առանց պատարագաց եւ առանց սեղանոյ եւ առանց քահանայութեան եւ առանց յայտնութեանց՝՝։
Եւ զվհուկս եւ զգէտս եւ զթերափիմս եւ զկուռսն եւ զամենայն գարշելիսն եղեալս ի Յուդա եւ յԵրուսաղէմ՝ եբարձ Յովսիա. զի հաստատեսցէ զբանս օրինացն գրելոց ի մատենին, զոր եգիտ Քեղկիա քահանայ ի տան Տեառն։
եւ ել ընդ առաջ Ասայի եւ ամենայն Յուդայ եւ Բենիամինի եւ ասէ՝՝. Լուարուք ինձ, Ասա եւ ամենայն Յուդա եւ Բենիամին. Տէր ընդ ձեզ, վասն լինելոյ ձերոյ ընդ նմա. եւ արդ եթէ խնդրէք զնա, գտցի ձեզ, եւ եթէ թողուք զնա, թողցէ զձեզ։
Եւ այս օրինակ պատմուճանացն՝՝ զոր առնիցեն. զպճղնաւորն եւ զվակաս զուսովք եւ զլանջօք, եւ զպատմուճանն բեհեզեայ՝՝ եւ խոյր եւ կամար. եւ արասցեն պատմուճան սուրբ Ահարոնի եղբօր քում եւ որդւոց նորա՝ քահանայանալ ինձ։
Կործանեցին յերկիր զդրունս նորա, եւ խորտակեցին զնիգս նորա. թագաւորք նոցա եւ իշխանք նոցա ի մէջ հեթանոսաց. ոչ գոյին օրէնք եւ մարգարէք, եւ ոչ էին այնք որ տեսանէին՝՝ տեսիլս ի Տեառնէ։
եւ զգեցոյց Ահարոնի զպատմուճանն՝՝, եւ ած ընդ մէջ նորա զկամարն, եւ արկ զնովաւ զվտաւակսն, եւ եդ ի վերայ նորա զվակասն, եւ խառնեաց ի նմա ըստ գործուածոյ՝՝ վակասին, եւ պնդեաց զնա ի նմա։
Զի հարցուկք բարբառեցան աշխատութիւնս՝՝, եւ ըղձապատումք տեսիլս սուտս եւ երազս սուտս խօսէին, եւ ի զուր մխիթարէին. վասն այնորիկ ցամաքեցան իբրեւ խաշինք, եւ չարագնեցան, զի ոչ գոյր բժշկութիւն՝՝։
Եւ նոքա աղաղակէին. Բարձ ի մէնջ, բարձ ի մէնջ, եւ հան զդա ի խաչ։ Ասէ ցնոսա Պիղատոս. Ես զթագաւորդ ձեր ի խա՞չ հանիցեմ։ Պատասխանի ետուն քահանայապետքն. Չիք մեր թագաւոր բաց ի կայսերէ։
Պատասխանի ետուն արքն հնգեքին որ երթեալ էին լրտեսել զերկիրն Լայիսա, եւ ասեն ցեղբարս իւրեանց. Եթէ գիտիցէ՞ք զի ի տունս յայսոսիկ եփուդ եւ թերափ եւ դրօշեալ եւ ձուլածոյ. արդ գիտասջիք զինչ առնիցէք։
Եւ արար զայն Գեդէոն յեփուդ, եւ հաստատեաց զայն ի քաղաքի իւրում յԵփրա. եւ պոռնկեցաւ ամենայն Իսրայէլ զկնի նորա անդր, եւ եղեւ Գեդէոնի եւ տան նորա ի գայթագղութիւն։
Եւ Աքիա որդի Աքիտովբայ եղբօր Քաբիելի, որդւոյ Փենեէսի որդւոյ Ղեւեայ քահանայի Աստուծոյ ի Սելով որ կրէր զեփուդն. եւ ժողովուրդն ոչ գիտէր եթէ երթեալ իցէ Յովնաթան։
Եւ ասէ քահանայն. Ահա սուսերն Գողիադու այլազգւոյ Փղշտացւոյ զոր սպաներ ի հովիտսն Եղայ. եւ այն պատեալ կայ ձորձով յետոյ վակասին. եթէ զայն առնուս ընդ քեզ՝ ա՛ռ, զի ոչ գոյ աստ բաց յայնմանէ։ Եւ ասէ Դաւիթ. Չիք իբրեւ զնա, տուր ցիս զայն։ Եւ ետ նմա զայն։
Եւ ասէ արքայ ցԴովեկ. Դարձիր դու եւ պատահեա քահանայիցն Տեառն։ Եւ դարձաւ Դովեկ Ասորի, եւ կոտորեաց զքահանայսն Տեառն, եւ սպան յաւուր յայնմիկ երեք հարեւր՝՝ եւ հինգ այր, զամենեսին որ կրէին զեփուդն կտաւի։