եւ զգթութիւնս քո եւ զբազում բարութիւնս՝ զոր ետուր մեզ եւ յերկրիս յայսմիկ ի լայնս եւ յընդարձակ եւ ի պարարտ զոր ետուր մեզ, ոչ գիտացաք՝ ծառայել քեզ. այլ դարձուցաք զսիրտս մեր յօրինաց քոց, եւ մատնեցաք մեք ի գերութիւն վասն մեղաց մերոց։՝՝
Եւ խնդրեցից ի նմանէ վրէժ զաւուրցն Բահաղիմայ յորս զոհէր նոցա. դնէր գինդս, եւ արկանէր զքառամանեակս իւր, եւ երթայր զհետ հոմանեաց իւրոց, եւ զիս մոռացեալ էր, ասէ Տէր։
Եւ ընթասցի զհետ հոմանեաց իւրոց, եւ մի՛ հասցէ նոցա. խնդրեսցէ զնոսա, եւ մի՛ գտցէ զնոսա. եւ ասասցէ. Երթայց եւ դարձայց առ այրն իմ առաջին, զի յայնժամ բարի էր ինձ քան արդ։
Նմանեցաւ ժողովուրդ իմ այնմիկ՝ յորում ոչ գոյր գիտութիւն՝՝. զի դու զգիտութիւն մերժեցեր, մերժեցից եւ ես զքեզ, զի մի՛ եւս քահանայասցիս ինձ. եւ մոռացար զօրէնս Աստուծոյ քո, մոռացայց եւ ես զորդիսն քո։