Զի այգի Տեառն զօրութեանց՝ տունն Իսրայելի է, եւ մարդն Յուդայ՝ նորատունկ սիրելի. մնացի զի արասցէ իրաւունս, եւ արար անիրաւութիւն, եւ ոչ արդարութիւն՝ այլ աղաղակ։
Մի՛ ոք իցէ ի ձէնջ այր կամ կին, կամ ազգ կամ ցեղ որոյ միտք իւր խոտորեալ իցեն ի Տեառնէ Աստուծոյ մերմէ, երթալ պաշտել զդիս ազգացն այնոցիկ, մի՛ ոք իցէ ի ձէնջ՝՝ արմատ ի վեր բուսեալ դառնութեան եւ դաժանութեան.
Եւ ասէ Տէր ցՄովսէս. Ահաւասիկ դու ննջեսցես ընդ հարս քո, եւ յարուցեալ ժողովուրդդ այդ պոռնկեսցի զհետ աստուածոց օտարաց երկրին յոր մտանիցէ դա ի նոսա, եւ թողուցուն զիս եւ ցրիցեն զուխտն իմ զոր ուխտեցի ընդ դոսա։
Եւ բարկացայց դոցա սրտմտութեամբ յաւուր յայնմիկ, եւ լքից զդոսա, եւ դարձուցից զերեսս իմ ի դոցանէ, եւ եղիցին կերակուր թշնամեաց. եւ գտցեն զդոսա չարիք բազումք եւ նեղութիւնք, եւ ասասցեն յաւուր յայնմիկ. Քանզի չէ Տէր Աստուած մեր ընդ մեզ, գտին զմեզ չարիքս այսոքիկ։