3 Եւ յետ երկրորդ վարագուրին՝ խորանն որ կոչէր Սրբութիւն սրբութեանց.
Եւ շինեաց քսան կանգուն ի ծագէ որմոյն զմի կողմանոցն՝՝ ի յատակէ տանն մինչեւ ցհեծանսն. եւ արար ի ներքոյ կողմանէ նորա զդաբիրն ի սրբութեան՝՝ սրբութեանցն։
Եւ տարան ի ներքս քահանայքն զտապանակ ուխտին Տեառն ի տեղի իւր, ի դաբիր տանն, սրբութեան սրբութեանցն՝ ընդ թեւովք քերովբէիցն.
Եւ արար զվարագոյրն ի կապուտակէ եւ ի ծիրանւոյ, ի կարմրոյ եւ ի բեհեզոյ, եւ անկանէր ի նմա քերովբէս։
Եւ տարաւ ի ներքս զտապանակն ի խորանն, եւ ձգեաց զպատրուակ վարագուրին եւ ծածկեաց զտապանակ վկայութեանն, զոր օրինակ հրամայեաց Տէր Մովսիսի։
Եւ դիցես անդ զտապանակն վկայութեան, եւ ծածկեսցես զտապանակն վարագուրաւն։
Պատմեա զայս ամենայն հեթանոսաց. զի այս խորհուրդ է ի վերայ ամենայն ազգաց։
Եւ չափեաց զերկայնութիւն դրանն՝ քառասուն կանգուն, եւ զլայնութիւնն քսան կանգուն՝ առաջի տաճարին. եւ ասէ ցիս. Այս է սրբութիւն սրբութեանցն։
Եւ մտցէ Ահարոն եւ որդիք իւր յորժամ խաղայցէ բանակն, եւ իջուսցեն զվարագոյրն հովանոց, եւ ծածկեսցեն նովաւ զտապանակն վկայութեանն։
Եւ ահա վարագոյր տաճարին ցելաւ յերկուս ի վերուստ մինչեւ ի վայր, եւ երկիր շարժեցաւ, եւ վէմք պատառեցան։
զոր իբրեւ զխարիսխ հաստատուն եւ անշարժ ունիցիմք անձանց մերոց, որ եւ մտանիցէ ի ներքին կողմն վարագուրին.
բայց յերկրորդն մի անգամ ի տարւոջն քահանայապետն. եւ զայն ոչ առանց արեան, զոր մատուցանէր վասն իւր եւ վասն ժողովրդեանն անգիտութեան.
զայս ցուցեալ Հոգւոյն Սրբոյ մինչչեւ յայտնեալ էր ճանապարհի սրբութեանցն, քանզի դեռ առաջին խորանն ունէր զհաստատութիւն.